Ο μαρτυριάρης Τοτός

Ο Τοτός παίζει στο πάρκο.

Σε κάποια στιγμή βλέπει το αυτοκίνητο του μπαμπά του. Οδηγημένος από την παιδική περιέργεια, ακολουθεί το αυτοκίνητο να δει τι θα γίνει.

Το αυτοκίνητο σταματάει σε ένα απόμερο μέρος. Ο Τοτός πλησιάζοντας βλέπει τον πατέρα του μαζί με τη νονά του. Κι ύστερα, εκείνος αρχίζει να φιλάει παθιάρικα τη νονά και να της βγάζει ένα-ένα τα ρούχα και ...καταλαβαίνετε.

Χωρίς να πολυκαταλαβαίνει, τρέχει στη μαμά του να της πει το περίεργο νέο.

-Μαμά, μάμά, είδα το αυτοκίνητο του μπαμπά στο πάρκο!

-Α! Καλά. Και λοιπόν;

-Ήταν μέσα και η νονά!

-Α, ναι; Και τι έκαναν;

-Ο μπαμπάς τη φιλούσε, κι ύστερα της έβγαλε τα ρούχα...

(Εξαγριωμένη) -Ώστε έτσι, ε; Λοιπόν, Τοτό, ας κάνουμε μια συμφωνία: Το βράδυ έχουμε τραπέζι και θα έρθει όλο το σόι, μαζί κι η νονά. Τι θα έλεγες να μας διηγηθείς εκεί την ιστορία, ώστε να την ακούσουν όλοι και να διασκεδάσουν;

-Μπράβο, μαμά! Πολύ καλή ιδέα!


Το βράδυ λοιπόν στο τραπέζι, ο Τοτός ύστερα με την ενθάρρυνση της μητέρας του, αρχίζει να λέει την ιστορία:

-Θα σας πω μια πολύ διασκεδαστική ιστορία! Σήμερα στο πάρκο είδα το αμάξι του μπαμπά!

(Ο πατέρας του χλωμιάζει)

-Και ήταν μέσα κι η νονά μου η Λούλα!

(Η νονά κοκκινίζει)

-Το αυτοκίνητο πήγε μέχρι ένα απόμερο μέρος κι ύστερα σταμάτησε.

(Ο πατέρας αρχίζει να βγάζει κρύο ιδρώτα)

-Ύστερα, ο μπαμπάς αρχίζει να φιλάει τη νονά στο στόμα...

(Η νονά έχει γίνει σωστό πατζάρι)

-...και να της βγάζει ένα-ένα τα ρούχα της...

(Ο πατέρας καταριέται την ώρα και τη στιγμή και σκέφτεται να αυτοκτονήσει εκεί μπροστά σε όλους)

-...κι ύστερα κόλλησαν γυμνοί ο ένας πάνω στον άλλο...

(Η νονά έχει ήδη λιποθυμήσει και της κάνουν αέρα)

-...ακριβώς όπως...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...είχα δει να κάνει και η μαμά με τον κουμπάρο, τότε που έλειπε ο μπαμπάς για δουλειές στη Θεσσαλονίκη!

Ο πολιτευτής, η ζωηρή κόρη, το έκθετο κι ο παπάς

-Μπαμπά, έχω να σου πω κάτι: Είμαι έγκυος!

-Τι; Ω, Θεέ μου! Και τώρα τι θα κάνουμε; Βρε ξεμυαλισμένη, 17 χρονών κορίτσι!

-Ε, καλά, κοπέλα είμαι κι εγώ, να μην περάσω λίγο καλά; Ας κάνουμε έκτρωση!

-Τι λες παιδάκι μου, είσαι καλά; Εδώ έχω κάνει ολόκληρη εκστρατεία κατά των εκτρώσεων! Και τώρα θα πάει η ίδια η κόρη μου, η κόρη του Χάρη Υποσχετίδη, του βουλευτή της αλήθειας να κάνει η ίδια έκτρωση; Δεν υπάρχει περίπτωση! Θα γεννήσεις κανονικά κι ύστερα βλέπουμε!


Περνούν λοιπόν 6-7 μήνες κι η κόρη γεννάει ένα υγιέστατο κοριτσάκι.

Στο νοσοκομείο τυχαίνει να είναι κι ένας παπάς που μόλις του έβγαλαν τη σκωληκοειδίτιδα.

Ο πολιτικός τα κανονίζει με τη νοσοκόμα και τους γιατρούς να πασάρουν το μωρό στον παπά, δήθεν ότι έγινε θαύμα.

Λίγο μετά λοιπόν που συνέρχεται ο παπάς, βλέπει να του φέρνουν ένα μωρό.

-Τι 'ν' τούτο, καλέ;

-Κοριτσάκι! Υγιέστατο, πάτερ!

-Μα τι λες αδερφή; Τη σκωληκοειδίτιδα δεν ήρθα να μου βγάλετε;

-Με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού όλα μπορούν να γίνουν, πάτερ. Σας έχω ακούσει να το λέτε την Κυριακή στο κήρυγμα, εξάλλου...

Με τα πολλά, πείθεται ο παπάς να κρατήσει το μωρό, "αφού ο Θεός το έστειλε".


Περνούν πολλά χρόνια. Το κορίτσι μεγαλώνει ενώ ο παπάς γερνάει. Όταν ήταν στα τελευταία του, τη φωνάζει στο κρεβάτι του.

-Κόρη μου, τώρα που θα φύγω είναι καιρός να μάθεις την αλήθεια!

-Τι εννοείς πατέρα;

-Άκου παιδί μου, στην πραγματικότητα δεν είμαι ο πατέρας σου, είμαι η μητέρα σου!

-Πατέρα, τι λες; Παραμιλάς, μου φαίνεται!

-Όχι παιδί μου, είναι μεγάλη ιστορία. Πριν πολλά χρόνια είχα μπει στο νοσοκομείο για άλλο λόγο, αποκαλύφτηκε όμως κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο, με τη χάρη του Θεού!

-Και λες ότι είσαι η μητέρα μου; Κι ο πατέρας μου, δηλαδή;

-Ε, κι αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Ο πατέρας σου...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...είναι τώρα επίσκοπος. Γνωριστήκαμε στη θεολογική σχολή πριν χρόνια...

(Για τους αργόστροφους, ο παπάς τα "είχε" τότε με το συμφοιτητή του.)

Ο δραπέτης και το ζευγάρι

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βαρυποινίτης κατάδικος που είχε μείνει καμιά εικοσαριά χρόνια στη φυλακή και τελικά κατόρθωσε να δραπετεύσει.

Αφού απομακρύνθηκε κάπως από την επικίνδυνη περιοχή της φυλακής, μπαίνει σ' ένα σπίτι για να κρυφτεί.

Στο σπίτι ήταν ένα νεαρό αντρόγυνο. Και μάλιστα τους πέτυχε στο κρεβάτι.

Μια και δυο λοιπόν, πιάνει τη γυναίκα και τη δένει στο κρεβάτι, έτσι μισόγυμνη όπως ήταν. Πιάνει και τον άντρα και τον δένει σε μια καρέκλα, μισόγυμνο κι αυτόν. Το ζευγάρι τα χρειάστηκε, φοβόταν για τη ζωή του.

Ύστερα σκύβει πάνω στη γυναίκα στο κρεβάτι και αρχίζει να της φιλάει το αυτί για λίγο. Κατόπιν σηκώνεται και χωρίς να πει λέξη και βγαίνει από το δωμάτιο, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, σημάδι ότι θα ξαναγυρίσει.

Την αγωνιώδη σιωπή σπάει η φωνή του άντρα:

-Αγάπη μου, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι είμαστε στα χέρια αυτού του κακούργου. Και ένας Θεός ξέρει που μπορεί να φτάσει. Το φρονιμότερο έιναι να πάμε με τα νερά του και να μην τον εκνευρίζουμε, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.

-Εχεις δίκιο αγάπη μου!

-Απ' ότι είδα, αυτός ο αχρείος σε γλυκοκοιτάει, φταίει δυστυχώς και το ότι φοράς μόνο το νυχτικό σου, φαντάζομαι. Σε παρακαλώ πολύ, σκέψου ότι κατά πάσα πιθανότητα κρατάς τις ζωές μας στα χέρια σου. Ό,τι κι αν πάει να σου κάνει, προσπάθησε να μη φέρεις αντίσταση, μην τον εκνευρίσεις. Φαίνεται να έχει μείνει έγκλειστος πολλά χρόνια, ποιος ξέρει από πότε έχει να δει γυναίκα...

-Αγάπη μου, μίλησες με τη φωνή της λογικής. Συμφωνείς κι εσύ ότι πρέπει να υπομείνουμε κι οι δυο τις ανεξέλεγκτες ορέξεις αυτού του ανθρώπου, στα χέρια του οποίου δυστυχώς βρεθήκαμε τόσο ξαφνικά;

-Μα φυσικά! Δεν πρέπει να παίζουμε με τη ζωή μας, έτσι δεν είναι;

-Χαίρομαι που συμφωνείς. Πρέπει να σου πω όμως ότι ο τύπος όταν έσκυψε πάνω μου με ρώτησε αν έχουμε καθόλου...
.
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...βαζελίνη, γιατί είπε ότι σε βρίσκει πολύ χαριτωμένο. Πήγε λοιπόν στο μπάνιο να τη φέρει κι έρχεται!

Πρόβλημα με τους βιονικούς φακούς

(Με αφορμή αυτή την είδηση, για την κατασκευή νέας τεχνολογίας φακών επαφής που μπορούν να προβάλλουν εικόνες. Ας μεταφερθούμε νοερά στο έτος 2018.)


-Χαίρετε, τεχνική υποστήριξη της BionicLenses ΛουΤουΝτού εκεί; Έχω πρόβλημα, τα βλέπω όλα μπλε!

-Μήπως πήρατε βιάγκρα;

-Δεν είναι βιάγκρα, είναι οι !@#$%^& φακοί σας που τρέχουν windows και βγάζουν μπλε οθόνες συνέχεια! Και τους έχω κάνει και εμφύτευση, δε μπορώ να τους βγάλω!

-Δοκιμάσατε να κάνετε επανεκκίνηση;

-Πώς γίνεται πάλι αυτό;

-Ανοιγοκλείστε 6 φορές το κάθε μάτι ξεχωριστά!

-...

-Λοιπόν, τι έγινε;

-Γράφει "system booting"... Τώρα γράφει error 12B7D8 in hvxdm.sys... Τώρα φόρτωσε, επιτέλους... Αααα, μα τα βλέπω όλα ασπρόμαυρα! Και με τετραγωνάκια όπως οι εικόνες στον ...Amstrad πριν 30 χρόνια!

-Νομίζω ότι είστε σε safe mode!

-ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ; Μου έχετε καταστρέψει τα μάτια!

-Να σας πω: Μήπως είδατε πορνό;

-Αυτό είναι δική μου δουλειά!

-Ε, όχι ακριβώς, γιατί όταν βλέπετε πορνό, αιματώνεται περισσότερο το μάτι και κολλάει ο οδηγός hvxdm!

-Ο ποιος;

-Ο Έϊτς-Βι-Εξ-Ντι-Εμ, ντε!

-Και τώρα δηλαδή τι θα κάνουμε; Τι με νοιάζει εμένα για τον οδηγό της ...Μπε Εμ Βε σας; Εγώ έχασα την όρασή μου!

-Περιμένετε καμιά ώρα να πέσει η πίεση του αίματος στο μάτι και κάντε ξανά επανεκκίνηση. Να δοκιμάζετε κάθε τέταρτο.

-Δηλαδή κάθε τόσο θα πρέπει να κάνω σα σπαστικό και στο μεταξύ να μη βλέπω; ΡΕ ΠΑΛΙΟΛΕΧΡΙΤΕΣ! ΘΑ ΣΑΣ Γ@@@@@!

-Πρέπει να μας δείτε πρώτα... Εεε, ήθελα να πω, η άδεια χρήσης σας αναφέρει όλους αυτούς τους κινδύνους, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα!

-Δεν έβαζα φακούς με linux, ο κόπανος...

-Δε θα σας το συνιστούσα! Αυτοί που έβαλαν linux, ακόμα ψάχνουν στα φόρουμ να βρουν πως ενεργοποιείται το κόκκινο χρώμα και πως η κοντινή εστίαση. Επίσης, οι εντολές δίνονται μόνο με command line. Δηλαδή πρέπει κάθε τόσο να κάνεις ότι πληκτρολογείς με τα χέρια σου την εντολή και στο τέλος να πατάς και το enter! Ε, δεν είναι βολικό, πως να το κάνουμε...

(Από την άλλη άκρη της γραμμής, ακούγεται φασαρία. Κάποιος πλακώνει τον πελάτη στο ξύλο).

-Ρε, εσύ γλυκοκοίταξες το κορίτσι μου; Θα σε κάνω κιμά!

-Τι θέλετε κύριε; Όχι, δεν έκλεισα το μάτι στην κοπελιά σας, παραξήγηση!

-Ρε, θα σου μαυρίσω τα μάτια! Θα στα κάνω τούμπανο, θα κάνεις μέρες να ξαναδείς!

-Άσε ρε φίλε, μην κουράζεσαι, σε πρόλαβε άλλος...

Ο Τοτός και οι επιδόσεις στο διαγώνισμα

Ο διευθυντής φωνάζει τον Τοτό στο γραφείο του.

-Τοτέ, εδώ έχω την κόλλα σου από τις εξετάσεις στη Φυσική. Απάντησες σωστά στις 9 από τις 10 ερωτήσεις.

-Ωραία, κύριε διευθυντά! Μπράβο μου! Πού είναι το πρόβλημα;

-Το πρόβλημα είναι ότι από την παρουσία σου στο μάθημα και την γενικότερη εικόνα που έχουμε, είναι κάπως δύσκολο να γράψεις τόσο καλά.

-Κύριε διευθυντά, νομίζω ότι με έχετε παρεξηγήσει. Μπορεί να είμαι λίγο απρόσεχτος στο μάθημα, λίγο κοπανατζής, λίγο φασαριόζος, λίγο πλακατζής, λίγο βλάσφημος, λίγο πειραχτήρι, λίγο να την πέφτω συνέχεια στα κορίτσια, αλλά... κατά τα άλλα δεν είμαι και τόσο κακός!

-Βέβαια, μας πονήρεψε λίγο το γεγονός ότι καθόσουν δίπλα στον καλύτερο μαθητή της τάξης κατά τη διάρκεια του διαγωνίσματος...

-Τι θέλετε να πείτε κύριε διευθυντά;

-...όπως επίσης το ότι κι αυτός απάντησε σωστά στις 9 από τις 10 ερωτήσεις...

-Σας παρακαλώ πολύ. Είναι υπονοούμενο αυτό;

-...όπως επίσης το ότι οι απαντήσεις σου ήταν ακριβώς ίδιες με τις δικές του!

-Κοιτάξτε. Αν ο τύπος με αντιγράφει, δεν είμαι υπαίτιος εγώ. Αυτόν να κυνηγήσετε. Μήπως να τον καλέσουμε εδώ να τον ...ανακρίνουμε μαζί;

-Τοτέ, δεν τελείωσα. Στη δέκατη, τελευταία και αρκετά πιο δύσκολη άσκηση, ο άλλος απάντησε "Λυπάμαι, δε γνωρίζω την απάντηση." Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη, βλέπεις.

-Ε, και λοιπόν;

-Ε, λοιπόν, Τοτέ, εσύ απάντησες...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..."Λυπάμαι, ούτε εγώ γνωρίζω την απάντηση".

Πειθήνιος καμαριέρης - Δεσποτική κυρία

Η νεαρή, πανέμορφη και πασίγνωστη για τις ορέξεις και τις "αταξίες" της κυρία, καλεί τη νύχτα τον καμαριέρη να τσακιστεί να έρθει στο δωμάτιό της.

-Μπράβο Αρμάνδε, ήρθες γρήγορα! Κλείσε την πόρτα.

Κλείνει την πόρτα.

-Λοιπόν, για να μη χασομεράμε, βγάλε το νυχτικό μου.

-Μα κυρία...

-Κάνε αυτό που σου λέω!

Ο καμαριέρερης υπακούει. Ιδρώτας τρέχει από το μέτωπό του. Η κυρία απολαμβάνει το πειθήνιο οργανό της.

-Μπράβο, καλό αγόρι. Τώρα βγάλε τις κάλτσες και τις ζαρτιέρες μου!

-Μα...

-Σουτ! Δε θέλω αντιρρήσεις!

Αφού τα έβγαλε κι αυτά, η κυρία συνεχίζει δεσποτικά:

-Τώρα βγάλε το κιλοτάκι μου. Και με προσοχή, ε; Αργά, αργά!

Το έβγαλε κι αυτό.

-Λοιπόν, ωραία. Άφησέ τα εκεί στο τραπεζάκι. Και τώρα που τελειώσαμε με αυτά...

-Κυρία...

-Σιωπή! Λοιπόν, τώρα θέλω να...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...τσακιστείς να φύγεις κακομοίρη μου! Και αλίμονό σου αν ξανατολμήσεις να φορέσεις τα εσώρουχά μου! Εξηγηθήκαμε;

Φίλοι απ' το σχολείο

Δυο φίλοι, αφού τελειώνουν το σχολείο, κανονίζουν να συναντιούνται κάθε δέκα χρόνια.

Την πρώτη φορά που συναντιούνται, συζητάνε πως τα πήγαν τα χρόνια που πέρασαν.

-"Δε με πάει και άσχημα," λέει ο ένας. "Μπήκα στο Πολυτεχνείο, τελείωσα με άριστα, έκανα ένα μεταπτυχιακό έξω, γύρισα, πήγα στρατό και τώρα δουλεύω 2-3 χρόνια σε μια μεγάλη οικοδομική εταιρεία με πολύ καλές προοπτικές. Τα φτιάξαμε και με τη Μαρία -τη θυμάσαι;- και περνάμε υπέροχα μαζί. Κι εσύ;

-Δε βαριέσαι... Μια ζωή ρεμάλι. Κάτι χαμαλοδουλειές που και που, τον περισσότερο καιρό άνεργος, γυρνοβολάω στα μπαρ κάθε βράδυ και πίνω, πίνω, πίνω...


Περνούν άλλα δέκα χρόνια. Οι δυο φίλοι ξανασμίγουν.

-Α, καλύτερα από ποτέ! Πήρα προαγωγή στην εταιρεία, με βάλανε σε διευθυντική θέση, κι ύστερα κι άλλη προαγωγή, κι άλλη... Αφού έκανα το διευθύνοντα σύμβουλο για μερικά χρόνια, είπα να ανοίξω μια δική μου οικοδομική. Έχω ξεκινήσει εδώ και 4 χρόνια και πάμε πάρα πολύ καλά. Παντρεύτηκα τελικά και τη Μαρία και έχουμε ήδη δυο παιδάκια! Εσύ πώς τα πας;

-Τα ίδια. Ούτε μια δουλειά της προκοπής. Με δανεικά ζω, κάτι παλιοθήλυκα συναναστρέφομαι, σχέσεις της μιας βραδιάς. Και από μπαρ, σε μπαρ, από κρασοπουλειό σε ταβέρνα. Πίνω, πίνω, πίνω...


Περνούν άλλα δέκα χρόνια.

-Ααα, φίλε μου, δεν ξέρω πως να σου εκφράσω τη χαρά μου! Η εταιρεία μου μπήκε στο χρηματιστήριο! Έχουμε πάρει ήδη πολλές δουλειές στα Βαλκάνια και συζητάω με χρηματοδότες να επεκταθούμε και στη Βόρεια Ευρώπη! Με τη γυναίκα μου είμαστε μετά από τόσα χρόνια πολύ θερμοί. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν και θα δώσει ο μεγάλος στην ιατρική και η μικρή στη νομική. Πώς τα πας εσύ;

-Άστα! Έχει κλονιστεί η υγεία μου από το ποτό, κάτι μου βρήκανε στο συκώτι. Έκανα και λίγο φυλακή για κάτι μικροκλοπές. Πώς να ζήσω βρε αδερφέ; Με παρατήσανε και τα παλιοθήλυκα και όλοι, και είμαι διαρκώς μόνος. Και πίνω, πίνω, πίνω...


Περνούν άλλα δέκα χρόνια.

-Ωωωχ! Άστα φίλε μου. Πού να στα λέω... Με τσάκωσε η ΣΔΟΕ για κάτι απάτες και καταχρήσεις στην εταιρεία και θα με χώσουν μέσα σύντομα, περιμένω να γίνει το δικαστήριο! Η  γυναίκα μου ανακάλυψε τη σχέση μου με τη γραμματέα και με παράτησε. Τα παιδιά μου παίρνουν ναρκωτικά! Και από το άγχος έπαθα ήδη μια φορά έμφραγμα... Μα, για στάσου! Εσένα σε βλέπω μια χάρά! Ξανάνιωσες. Πώς έτσι;

-Ναι, δε λέω. Σταμάτησα να πίνω, αγόρασα ένα μεγάλο σπίτι στην Κηφισιά, και ζω εκεί ήσυχα. Πότε κανένα παρτάκι, πότε κανένα ταξιδάκι στην Ελβετία για σκι ή στο Μονακό για ηλιοθεραπεία...

-Για στάσου, ρε! Πού τα βρήκες τα λεφτά;
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Πούλησα τα μπουκάλια!

Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου

Βρισκόμαστε σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο στις Μαλδίβες.

-"Καλώς ήρθατε στο δωμάτιό σας, κύριε!" λέει ο μικρός, αφού μεταφέρει τις βαλίτσες.

Από πίσω του έρχεται το ζευγάρι, που φαίνεται πολύ στα μέλια.

Ο κύριος δίνει ένα γερό φιλοδώρημα και παραγγέλνει ένα μπουκάλι ακριβό κρασί.

-Μάλιστα κύριε. Έρχεται αμέσως!

Μετά από λίγο, ο μικρός τους φέρνει το κρασί και προσέχει ότι έχουν πέσει ήδη στο κρεβάτι. Η κυρία φοράει ένα πολύ προκλητικό διάφανο νυχτικό.

-Σ' ευχαριστώ παιδί μου. (Δίνει ένα ακόμα γερό φιλοδώρημα.) Μπορείς σε παρακαλώ αύριο το πρωί να μου φέρεις και μιαν εφημερίδα;

-Βεβαίως κύριε. Αύριο νωρίς το πρωί θα είναι στην πόρτα σας. Μήπως θέλει κάτι και η σύζυγός σας;

-Α, ναι, σωστά! Μαζί με την εφημερίδα, μπορείς να φέρεις σε παρακαλώ και...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...μια καρτ-ποστάλ;

Την επόμενη μέρα

Σάββατο πρωί. Μετά από μια νύχτα τρελής κρεπάλης με τους κολλητούς του, ο άντρας ξυπνάει με τρομερό πονοκέφαλο. Ούτε που θυμάται πως γύρισε σπίτι, πως μπήκε, πως έπεσε στο κρεβάτι.
Σηκώνεται, κάνει ένα ντους και πάει στην κουζίνα να φτιάξει έναν καφέ. Βρίσκει έτοιμο καφέ στην καφετιέρα και ένα σημείωμα της γυναίκας του:

"Αγάπη μου, σου έχω φτιάξει πρωινό, θα το βρεις ζεστό στο φούρνο. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, πάρε ένα αναλγητικό, σου έχω αφήσει πάνω στο τραπέζι. Βγήκα για ψώνια, για να μαγειρέψω ένα υπέροχο φαγητό-έκπληξη για μεσημέρι. Θα τα πούμε σε λίγο. Σ' αγαπώ πολύ!"

Μετά από τα χθεσινά, ο καημένος περίμενε να τα ακούσει χοντρά. Με όλα αυτά που βλέπει, παραξενεύεται πολύ.

Έρχεται ο γιος τους στην κουζίνα.

-Καλημέρα, μπαμπά! Πώς είσαι σήμερα;

-...

-Η μαμά είπε πως χθες το βράδυ βγήκες με τους φίλους σου και γύρισες ξημέρωμα και πολύ κουρασμένος. Το πρωί τη βρήκα να μαζεύει κάτι εμετούς από το πάτωμα και κάτι σπασμένα. Είπε πως τα έριξες κατά λάθος μπαίνοντας σπίτι.

-Και είχε θυμώσει πολύ η μαμά;

-Μπα! Ήταν πολύ χαρούμενη, επειδή λέει πέρασες πολύ ωραία με τους φίλους σου!

-Άλλο πάλι... Δε μου λες, εσύ με άκουσες όταν γύρισα;

-Ναι, πως. Ανέβηκες πάνω και πήγες να πέσεις στο κρεβάτι ντυμένος. Η μαμά πήγε να σου βγάλει το παντελόνι, αλλά εσύ της φώναζες...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...Κυρία μου αφήστε με ήσυχο, είμαι παντρεμένος!

Η άρρωστη γυναίκα

Ο σύζυγος συνοδεύει την άρρωστη γυναίκα του στο γιατρό. Εκείνος, αφού την εξέτασε καλά, συζητάει μαζί του.

-Κοιτάξτε, η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Η γυναίκα σας πάσχει από υπερκόπωση αλλά εμφανίζει και συμπτώματα βαθιάς κατάθλιψης. Μπορείτε να μου περιγράψετε λίγο τη ζωή σας;

-Να σας πω γιατρέ μου. Είμαστε μια μάλλον συνηθισμένη οικογένεια. Ζούμε στο σπίτι μας με τα δυο μικρά παιδιά και το σκύλο. Τα παιδιά πηγάινουν σχολείο, εγώ και η γυναίκα μου εργαζόμαστε μέχρι το απόγευμα. Τα Σαββατοκύριακα κάνουμε που και που κανένα τραπέζι ή πηγαίνουμε σε φίλους ή στα πεθερικά.

-Δε μου λέτε, τις δουλειές του σπιτιού ποιος τις κάνει;

-Εχμ, κυρίως η σύζυγός μου.

-Δηλαδή εσείς τι ακριβώς κάνετε;

-Ε, να, πηγαίνω σούπερ μάρκετ ή στη λαική καμιά φορά.

-Πότε ήταν η τελευταία;

-Χμ, πριν 3 εβδομάδες ή πριν 4; Δε θυμάμαι καλά.

-Τι άλλο κάνετε;

-Μμμ, βγάζω τα σκουπίδια έξω, κάθε μέρα όμως!

-Με τα παιδιά ποιος ασχολείται, ποιος τα διαβάζει ας πούμε;

-"Εχμ, κυρίως η σύζυγός μου." Ο άντρας αρχίζει να αισθάνεται λίγο άβολα.

-Κατάλαβα. Αν επιτρέπεται, να σας ρωτήσω και κάτι λίγο πιο προσωπικό. Στο κρεβάτι, πως τα πάτε; Θέλω να πω, είστε ενεργοί;

-Ε, τι να σας πω, όχι και τόσο. Δηλαδή, δεν ειναι και εύκολο, δεν έχουμε χρόνο. Πάντως, καμιά φορά αν έχω έρθει από ματς και έχουμε πάει καλά, έχω κέφια και, καταλαβαίνετε. Αλλά δε συμβαίνει αυτό και τόσο συχνά.

-Μάλιστα. Κοιτάξτε, από αυτά που μου λέτε, είναι μάλλον φυσιολογικό η γυναίκα σας να έχει κουραστεί πάρα πολύ.

-Ε, καλά. Θα ξεκουραστεί λίγο και...

-Φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και η υπερκόπωση, αλλά και η κατάθλιψη έχουν προχωρήσει αρκετά και αν δεν λάβουμε μέτρα, είναι δυνατόν η γυναίκα σας να χειροτερέψει.

-Τι εννοείτε;

-Εννοώ κύριε Παντρεμενάκη ότι η υγεία της συζύγου σας κινδυνεύει άμεσα και δυστυχώς μπορεί να κινδυνεύει και η ζωή της. Πρέπει να την ξεκουράσετε και να την φροντίσετε.

-Δηλαδή;

-Δηλαδή πρέπει να τη βοηθάτε στις δουλειές του σπιτιού, με τα παιδιά και κυρίως να της συμπεριφέρεστε τρυφερά.

-Μα αυτό δεν το κάνω ήδη;

-Εχμ, μάλλον δεν καταλαβαίνετε. Για να γίνω πιο σαφής, πρέπει να κάνετε εσείς τις μισές δουλειές του σπιτιού, να μαγειρεύετε, να καθαρίζετε, να πλένετε. Επίσης, πρέπει να ασχολείστε περισσότερο και με τα παιδιά, γιατί πιστεύω ότι κι αυτά χρειάζονται τη φροντίδα σας. Να περνάτε δηλαδή κάθε απόγευμα τουλάχιστον μια δυο ώρες μαζί τους.

-Μα πως θα βρω χρόνο για όλα αυτά, ενώ γυρνάω αργά από τη δουλειά;

-Μα κύριε Παντρεμενάκη, μέχρι τώρα η σύζυγός σας τα έκανε όλα μόνη της. Πώς τα κατάφερνε, δηλαδή; Εγώ σας λέω απλά να τα μοιραστείτε!

-Δύσκολα μου βάζετε γιατρέ μου. Δε γίνεται να της γράψετε κανένα φάρμακο;

-Φοβάμαι πως δε θα βοηθήσει... Επίσης, είπα πιο πριν ότι πρέπει να είστε τρυφερός μαζί της. Εννοώ ότι πρέπει να κάνετε έρωτα τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα και, αν μου επιτρέπετε, να της αφιερώνετε χρόνο, να τη φιλάτε, να τη χαιδεύετε και λοιπά. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι.

-...

-Θα ήταν επίσης πολύ καλό αν τη βγάζατε και λίγο έξω, ή αν έβγαινε που και που και με τις φίλες της. Ή αν προϋπολογίζατε κάποια χρήματα για να περάσει για παράδειγμα ένα Σαββατοκύριακο σε ένα spa. Χρειάζεται να χαλαρώσει, να αφιερώσει χρόνο στον εαυτό της και να αισθανθεί όμορφα.

-Κι αν δε γίνουν όλα αυτά;

-Τότε, όπως σας είπα και πιο πριν, η ψυχoσωματική υγεία της γυναίκας σας θα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και πολύ φοβάμαι ότι σε μερικούς μήνες μπορεί να έχουμε πολύ δυσάρεστα νέα.

-Μάλιστα γιατρέ μου. Γίνατε σαφής. Θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να βοηθήσω την κατάσταση. Σας ευχαριστώ πολύ!


Παίρνει τη γυναίκα του λοιπόν από το γραφείο του γιατρού και φεύγει.

-Τι έγινε Λάκη, τι είπε ο γιατρός;
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Ότι θα πεθάνεις!

Μασάζ και ό,τι ήθελε προκύψει

 Έλειπε για μερικές ημέρες για επαγγελματικό ταξίδι. Έπρεπε να παραβρεθεί σ' ένα διεθνές συνέδριο και να κάνει μια δύσκολη παρουσίαση πάνω σ' ένα πολύ στριφνό τεχνικό θέμα. Προετοιμαζόταν γι' αυτό σχεδόν ένα μήνα τώρα. Η αγωνία που είχε ζήσει δε λεγόταν. Τελικά η παρουσίαση έγινε και άρεσε πολύ στο κοινό. Στο τέλος τη βομβάρδισαν με ερωτήσεις, σχεδόν τη στρίμωξαν, αλλά κατάφερε να σταθεί στο ύψος της.

Ο διευθυντής της, τη συγχάρηκε. Η επιτυχία της ήταν αδιαμφισβήτητη. Μετά την παρουσίαση έφαγαν όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο, ήπιαν και κάτι παραπάνω. Στο τέλος όμως γύρισε νωρίς σπίτι να ξεκουραστεί.

Ένιωθε περίεργα τώρα που είχε φύγει όλο αυτό το άγχος. Αισθανόταν ξαλαφρωμένη από όλα της τα βάρη, σα να πετούσε. Και το κρασί την είχε ζαλίσει λίγο, έτσι που αισθανόταν τα μέλη της λίγο ευχάριστα μουδιασμένα.

Θυμήθηκε το αγόρι της, που τα είχαν χαλάσει εδώ και μερικούς μήνες. Από τότε δεν είχε ξανακάνει κάτι. Η δουλειά ήταν πολύ απαιτητική, βλέπετε, και έδινε σ' αυτή όλο το είναι της. Γύριζε πάντα τα βράδια σπίτι κουρασμένη.

Κι όμως σήμερα αισθανόταν το νεανικό της σώμα να σκιρτάει. Σα να ήθελε να κάνει μια τρέλα, ή -χειρότερα- πολλές τρέλες.

Σκέφτηκε να ντυθεί προκλητικά και να πάει σε κάποιο μπαρ, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξερε καθόλου αυτή την πόλη, δεν είχε που να πάει.

Εκεί που χάζευε τα πράγματά της, έπεσε στο βλέμμα της ένα φυλλάδιο που της είχαν δώσει στο αεροδρόμιο, για μια εταιρεία που προμήθευε αντρικούς συνοδούς. Το ξεφύλλισε. Προσέφεραν μασάζ και όχι μόνο...

Σκέφτηκε την προοοπτική ενός άγνωστου όμορφου άντρα να της κάνει ένα αισθησιακό μασάζ και ό,τι ήθελε προκύψει. Της φάνηκε πολύ ρομαντικά περιπετειώδης η ιστορία, σαν τα άρλεκιν που διάβαζε μικρότερη.

Δε χρειάστηκε να το σκεφτεί κι άλλο. Πληκτρολόγησε τον αριθμό της εταιρείας στη συσκευή του τηλεφώνου.

Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε μια αισθησιακή αντρική φωνή.

-Σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος, παρακαλώ;

Στο άκουσμα της φωνής, ξεθάρρεψε εντελώς, απέβαλε και τις τελευταίες τις αναστολές.

-Γεια σου! Έχεις πολύ όμορφη φωνή!

-Σας ευχαριστώ!

-Είσαι καλός στο μασάζ;

-...

-Ελπίζω να είσαι πολύ καλός, γιατί ξέρεις, έχω απόλυτη ανάγκη έναν άνδρα να έρθει και να περιποιηθεί το σώμα μου έτσι όπως το ένιωθα σφιγμενο τις τελευταίες μέρες. Για να είμαι ειλικρινής όμως, δε θέλω μόνο μασάζ, θέλω εσένα! Εσένα και την υπέροχή φωνή σου στο δωμάτιό μου, να περάσουμε μαζί τη νύχτα μας! Μπορείς να φέρεις μαζί σου και ό,τι περίεργο αξεσουάρ έχεις, απόψε είμαι ανοιχτή σε δοκιμές. Θέλω να με δέσεις στο κρεβάτι κι ύστερα να με κάνεις ό,τι θέλεις! Θέλω να μας βρει το ξημέρωμα να παίζουμε ακόμα μαζί!

-Ουάου, ακούγεται τέλειο...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
...οφείλω όμως να σας ενημερώσω ότι για εξωτερικές γραμμές πρέπει πρώτα να πληκτρολογήσετε το 0...

Το ματσακόνι, ο προιστάμενος και τα αυγά

Βρισκόμαστε στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη πριν αρκετά χρόνια, περίπου την εποχή που βλέπουμε στις παλιές ελληνικές ταινίες. Δεκαετία '60 δηλαδή.

Οι εργάτες δουλεύουν ματσακόνι σε ένα παλιό πλοίο. Η εργασία αυτή, η οποία συνιστά το δυνατό χτύπημα με ένα βαρύ σφυρί για να φύγουν οι σκουριές, είναι εξαιρετικά επίπονη. Το πρωί, όχι πολύ από την ώρα που άρχισαν την εργασία τους, να σου και εμφανίζεται ο προιστάμενος, σχετικά υψηλά ιστάμενο πρόσωπο στα ναυπηγεία.

Ο προιστάμενος πιάνει παράμερα έναν εργάτη και του λέει:

-Καλή σου μέρα παιδί μου! Ο Λάζαρος ο Τρεχαγυρευίδης δεν είσαι;

-Μάλιστα κύριε προιστάμενε! Τι τρέχει;

-Άκου να σου πω. Σε έχω ξεχωρίσει ανάμεσα στους εργάτες, εσάς που κάνετε αυτή την τόσο βαριά δουλειά, για την εργατικότητα και την ακούραστη αφοσίωσή σου. Θέλω λοιπόν να ξέρεις ότι σε έχω υπό την προστασία μου και ότι σύντομα θα πάρεις προαγωγή και μετάθεση σε καλύτερο πόστο.

-Ωωω! Σας ευχαριστώ πολύ κύριε προιστάμενε!

-Και επίσης, επειδή ξέρω ότι κουράζεσαι πολύ, να, πάρε δυο αυγά βραστά να φας στο διάλειμμα, να δυναμώσεις!

Ο άλλος παίρνει τα αυγά, ευχαριστεί ξανά και επιστρέφει στη δουλειά του.


Περνούν μερικές ώρες και έρχεται το μεσημέρι. Οι εργάτες κάνουν διάλειμμα για λίγο και έπειτα συνεχίζουν την εργασία τους. Είναι όμως έτσι κι αλλιώς αρκετά κουρασμένοι, χώρια που είναι κάθιδροι από την κάψα του ήλιου. Από κει λοιπόν που νωρίτερα ακούγονταν συνέχεια νταπ, ντουπ τα σφυριά, τώρα ακούγονται σαφώς πιο αραιά τα χτυπήματα και με λιγότερη δύναμη.

Σε κάποια φάση περνάει από κει ο προιστάμενος φορτωμένος κάτι χαρτιά, πηγαίνοντας προφανώς σε κάποια δουλειά.

Ο προιστάμενος, βλέποντας ότι η ομάδα ρετάρει κάπως, φωνάζει:

-Άντε, εσύ που έφαγες τ' αυγά!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Πανζουρλισμός μεμιάς, οι εργάτες αρχίζουν όλοι να κοπανάνε τα σφυριά με όλη τους τη δύναμη...


(Αφιερώνεται στον πατέρα μου, Στέλιο [δεν έχει καμιά σχέση με ναυπηγεία], που μου έλεγε αυτό το ανεκδοτάκι όταν ήμουν μικρός).

Διακοπές με "ψάρεμα"

Ένας άντρας ήθελε να περάσει μερικές μέρες διακοπές με την ερωμένη του, χωρίς φυσικά όμως να το καταλάβει η γυναίκα του.

Με τα πολλά σκαρφίστηκε ένα παραμύθι, ότι δήθεν θα πήγαινε με τους φίλους του μια εβδομάδα διακοπές για ψάρεμα. Αφού τα κανόνισε όλα και έπεισε (δύσκολα!) και τη γυναίκα του, ήρθε η μέρα να φύγει.

-"Ελπίζω να είσαι φρόνιμος εκεί που πας, ε;" Του λέει η γυναίκα του.

-Μα φυσικά, αγάπη μου, τι βάζεις με το νου σου; Αντροπαρέα θα είμαστε!

-Να περάσετε όμορφα. Και να προσέχεις τον ήλιο!

-Να σου πω; Μου έβαλες μαζί τις καινούριες μου πυτζάμες;

-Μα φυσικά αγάπη μου!

Φεύγει λοιπόν ο άντρας, πάει και παίρνει την ερωμένη του και περνάνε μαζί μερικές μέρες ατέλειωτου πάθους.


Μια εβδομάδα αργότερα, επιστρέφει στη γυναίκα του.

-Πώς πέρασες αγάπη μου;

-Α, πολύ ωραία! Το γλεντήσαμε με τα φιλαράκια! Δεν πιάσαμε και τίποτα το αξιόλογο, βέβαια, αλλά περάσαμε πολύ ωραία! Όπως ξέρεις, στο ψάρεμα το πιο σημαντικό είναι η καλή παρέα και η ηρεμία και όχι το τι θα πιάσεις!

-Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες αγάπη μου!

-Ααα, εκείνες τις πυτζάμες όμως τελικά τις ξέχασες.

-Μα όχι. Στις είχα βάλει μαζί σου!

-Τι λες αγάπη μου; Αφού δεν τις βρήκα πουθενά!

-Κι όμως! Ήταν...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...στο καλάθι με τα σύνεργα του ψαρέματος!

Η εξομολόγηση στο μπάρμαν

Ο Βαγγέλης πάει στο μπαρ που συχνάζει και παραγγέλνει ένα διπλό ουίσκι. Φαίνεται πολύ στενοχωρημένος, συγκλονισμένος.

Ο μπάρμαν που τον ξέρει, τον σερβίρει και προσπαθεί να καταλάβει τι έχει. Εκείνος πίνει πολύ γρήγορα το ποτό και ζητάει κι άλλο.

-Κύριε Βαγγέλη, σήμερα είστε πολύ χάλια! Κάτι σας βασανίζει. Πείτε μου τον πόνο σας, να ξαλαφρώσετε!

-"Θα στα πω ρε Μανώλη, θα στα πω!" Και του γνέφει για άλλο ένα ποτό.

-"Σας ακούω", κάνει ο μπάρμαν και του βάζει άλλο ένα.

-Εγώ που λες, είμαι παντρεμένος εδώ και πολλά χρόνια. Τη γυναίκα μου την ξέρω από το Λύκειο. Τα είχαμε τότε, βλέπεις. Ομολογώ ότι είμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Πηγαίναμε στα πάρτυ, βγαίναμε, χορεύαμε, κάναμε, ράναμε.

-Ωραία! Μπράβο!

-Ένα βράδυ λοιπόν, γυρνώντας από μια έξοδο, είμασταν κι οι δυο κάπως πιωμένοι και είχαν σπάσει κάπως οι αντοχές. Όταν την πήγα λοιπόν στο σπίτι της, μου ζήτησε να τη συνοδεύσω στο δωμάτιό της, για να μου δείξει το καινούριο της ...χρυσόψαρο. Άλλο που δεν ήθελα κι εγώ.

-Πρώτη φορά ήταν;

-Πρώτη, πρώτη και για τους δυο! Για να μη στα πολυλογώ λοιπόν, πιάνουμε να φιλιόμαστε με πάθος. Και πάνω που είμασταν σφιχταγκαλιασμένοι, ανοίγει ξαφνικά η πόρτα του δωματίου...

-Ναι; Ποιος ήταν;

-Αααχ, ήταν ο πατέρας της, ένα ντερέκι ένα κι ενενήντα, δικαστής στο επάγγελμα! "Ρε καθίκι, τι πας να κάνεις στην κόρη μου;" Έπεσε πάνω μου, με πλάκωσε στις γρήγορες κι ύστερα μου κόλλησε την κυνηγετική του καραμπίνα στο κούτελο. "Ή παντρεύεσαι την κόρη μου, ή σε στέλνω 20 χρόνια φυλακή", μου φώναξε.

-Ε, ωραία. Κι εσύ την παντρεύτηκες, λοιπόν. Κι είσαστε ακόμα μαζί, σωστά;

-Αχ, Μανώλη μου...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
Σήμερα κλείνουν 20 χρόνια ακριβώς! Σήμερα θα ήμουν ελεύθερος...

Στην υποδοχή

Στην υποδοχή για κάποια έκθεση / σεμινάριο / διάλεξη / δεν-έχει-και-τόσο-σημασία-τι η υπάλληλος ζητάει τα ονόματα και τις προσκλήσεις των εισερχόμενων.

Ο κύριος ακριβώς μπροστά μου είναι ο γνωστός πολιτικός και βουλευτής Κυριακος Μητσοτάκης.

Αμέσως μπροστά του είναι ένας άλλος κύριος ο οποίος συνομιλεί με την υπάλληλο:

-Καλημέρα σας! Λέγομαι Ταδεόνομα Ταδεπίθετο, από την εταιρεία Τσίου-Τσίου Αλφαέψιλον. Ορίστε και η πρόσκλησή μου.

-(Αφού κοιτάει στον κατάλογο με τα ονόματα): Μάλιστα κύριε Ταδεπίθετε! Καλώς ήρθατε! Περάστε παρακαλώ!

Και του δίνει το καρτελάκι του. Προχωράει ο επόμενος, δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης.

-Καλημέρα. Είμαι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

-(Αφηρημένη, κοιτάει στον κατάλογο): Μμμ...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...και από ποια εταιρεία είστε;


(Πραγματικό γεγονός. Αφιερώνεται στο φίλο μου, Νίκο Τ. που ήταν πίσω από τον κ. Μητσοτάκη και μας το διηγήθηκε αργότερα.)

Σημείωση: Θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε πολιτικός, μην αρπάζεστε με το όνομα, παρακαλώ.

Ο πονηρός σκύλος

Ένας σκύλος κάπως, κάποτε, βρέθηκε στη ζούγκλα.

 Εκεί που περπατούσε, λοιπόν, βλέπει ένα αγριεμένο λιοντάρι.

Δεν υπήρχε περίπτωση να τα βάλει μαζί του, ο βασιλιάς των ζώων θα τον ξέσκιζε κι ύστερα θα τον έτρωγε για ...πρωινό. Έπρεπε κάτι να σκεφτεί, και γρήγορα μάλιστα.

Βλέπει παραδίπλα ένα σωρό από κόκκαλα. Πηγαίνει από πάνω τους και κάνει πως μασουλάει. Εν τω μεταξύ, το λιοντάρι πλησιάζει.

-Μμμ, πολύ νόστιμο αυτό το λιοντάρι! Αααχ, ευχαριστήθηκα! Να έχει κι άλλά εδώ κοντά όμως; Δε χόρτασα ακόμα!

Το λιοντάρι "ψαρώνει". Δεν είχε ξαναδεί βλέπετε σκύλο και δεν ήξερε. Σου λέει: "Αν είναι πραγματικά κάποιο πολύ μικρό μεν ζώο, πολύ άγριο δε;" Και προτίμησε να παραιτηθεί από το γεύμα και να απομακρυνθεί για να μην το ρισκάρει.

Λίγο πιο κάτω βλέπει έναν πίθηκο, ο οποίος του εξηγεί γελώντας ότι το ζώο αυτό είναι ένας απλός σκύλος κι ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, κοντολογίς τον ξεγέλασε με τη μπλόφα του.

-"Ώστε έτσι, ε;" Φωνάζει θυμωμένο το λιοντάρι. "Θα πάω να του δείξω, εγώ! Έλα κι εσύ μαζί!"

Έτσι λοιπόν, λιοντάρι και πίθηκος επιστρέφουν προς το σκύλο. Τους βλέπει αυτός και καταλαβαίνει. Έπρεπε να σκαρφιστεί κάτι εξίσου έξυπνο, αλλιώς αυτή τη φορά δεν τη γλύτωνε. Κι όχι τίποτ' άλλο, θα έτρωγε κι ένα γερό ξύλο πριν γίνει ...γεύμα.

Τελικά, του έρχεται η έμπνευση. Γυρίζει την πλάτη λοιπόν στους δύο που έρχονταν, κάνει ότι δεν τους έχει καταλάβει και μονολογεί:

-Μα που πήγε επιτέλους αυτός ο πίθηκος; Δεν είναι να του έχεις εμπιστοσύνη!...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τόση ώρα τον έχω στείλει να μου φέρει άλλο ένα λιοντάρι κι αυτός άφαντος...

Τα δώρα της δασκάλας

Τα παιδιά του χωριού πηγαίνουν διάφορα δώρα στη δασκάλα για τα Χριστούγεννα, συνήθως από την παραγωγή τους.

-"Εγώ κυρία, σας έφερα ένα καλάθι φρέσκα αυγά", φωνάζει χαρούμενη η Λενιώ, που ο πατέρας της έχει κότες.


-Κι εσύ Γιώργη;

-Λουκάνικα, κυρία. Χθες τα γεμίσαμε, είναι μούρλια!

-Μπράβο! Εσύ Κωστάκη;

-"Εγώ σας έφερα μια ντουζίνα κόκκινα τριαντάφυλλα", λέει ο Κωστάκης, που ο πατέρας του έχει κήπο με πανέμορφα λουλούδια.

-Αννούλα;

-Έκπληξη! Έκπληξη, κυρία!

Της δίνει ένα τυλιγμένο βαρύ πακέτο.

-Ξέρω ότι έχετε πολλά κοπάδια με αίγες. Μήπως είναι τυρί;

-Το βρήκατε, κυρία!

-"Και το δικό μου είναι έκπληξη", φωνάζει ο Μιχαλιός και της δίνει άλλο ένα τυλιγμένο δέμα.

-"Εσείς δεν είστε που έχετε τ' αμπέλια;" Ρωτάει η δασκάλα. Κρασί είναι;

-Όχι, κυρία, δεν το βρήκατε!

-"Μπα, αφού βλέπω να στάζει κιόλας από το πακέτο", λέει η δασκάλα και δοκιμάζει λίγο.

-Μμμ, αυτό δεν είναι κόκκινο, είναι λευκό κρασί, λίγο ξινό. Βρε, σαμπάνια μου έφερες, για την Πρωτοχρονιά;

-"Όχι, κυρία", αποκρίνεται ο Μιχαλιός, σκασμένος στα γέλια. "Δεν είναι σαμπάνια".

-Ε, δεν το βρίσκω. Ας το πάρει το ποτάμι και θα το πιω στην υγειά σας!

-Είναι ένα...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...σκυλάκι!

Αντί να φορέσει το δώρο, το ...έφαγε!

Όλη την καλή πρόθεση είχε ένας Κινέζος, ο οποίος ήθελε να κάνει έκπληξη στην κοπέλα του για τα γενέθλιά της, αλλά τελικά την έστειλε στο νοσοκομείο.

Ο 22χρονος Ξιάο Λι αγόρασε στην 22χρονη φίλη του ως δώρο γενεθλίων ένα χρυσό κολιέ αξίας περίπου 600 ευρώ. Αντί όμως απλώς να της το δώσει χέρι με χέρι, ήθελε ένα πιο πρωτότυπο και γλυκό τρόπο και για αυτό το έβαλε σε ένα κεκάκι.

Κι ενώ περίμενε ότι η κοπέλα θα φάει την πρώτη μπουκιά, θα βρει το κολιέ και θα ενθουσιαστεί με την ιδέα του, για κακή του τύχη εκείνη – μάλλον πεινούσε – το καταβρόχθισε προτού ο Ξιάο Λι προλάβει να αντιδράσει.

Αμέσως τη μετέφερε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί της έκαναν ακτινογραφία και στη συνέχεια την υπέβαλαν σε ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να αφαιρέσουν το κολιέ από το στομάχι της.

(Πηγή: http://www.iefimerida.gr/news/21013/kosmow)

Η εκατοχρονίτισσα κι ο φεμινισμός

Η εκατοχρονίτισσα κουβεντιάζει με τη δυναμική δισέγγονή της. Η δεύτερη προσπαθεί να εξηγήσει στην πρώτη την έννοια και τη σημασία του φεμινισμού.

-Και που λες γιαγιάκα, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Έχουν και οι γυναίκες δύναμη, όχι μόνο οι άντρες!

-Τι 'ν' αυτά που λες βρε ζούδιμ; Αν είναι για να κόψεις ξύλα, να κουβαλήσεις αλεύρι, πιο πολύ δύναμη δεν έχουν οι άντρες;

-Αχ, όχι βρε γιαγιά, δεν κατάλαβες. Δεν εννοώ αυτή τη δύναμη!

-Ε, για ξήγαμ, τότες...

-Να, όταν παντρεύτηκες εσύ τον άντρα σου, τον διάλεξες;

-Όχι βέβαια. Αλλά ούτε εκείνος με διάλεξε. Προξενιό ήταν!

-Αχ, πώς να στο εξηγήσω τώρα... Δούλεψες εσύ ποτέ; Βγήκες από το σπίτι;

-Ε, όχι βέβαια. Ο μακαρίτης ο άντρας μου δούλευε χωροφύλακας. Εγώ είχα το σπίτι, τα παιδιά...

-Να, είδες; Τώρα οι γυναίκες δουλεύουν, έχουν λεφτά, βγαίνουν από το σπίτι!

-Ναι, βρε τζάνεμ, αλλά είδα και το εγγόνιμ', τη μάνασ', η δουλειά δουλειά και όλα στο σπίτι πάλι μόνη της τα κάνει!

-Αχ, πώς να στο πω;

-Απλά να μου το πεις. Όσο γίνεται πιο απλά!

-Ε, τότε άκου: Όλο το πράγμα στηρίζεται εδώ: Να μην είναι μόνο ο άντρας από πάνω. Δικαίωμα έχει και η γυναίκα να βγαίνει από πάνω! Κατάλαβες;

-"Ααα! Τώρα κατάλαβα", αναφωνεί η γιαγιά και ένα χαμόγελο σκάει στο ρυτιδιασμένο πρόσωπό της.

-"Δηλαδή, τι κατάλαβες;" ρωτάει η κόρη που δεν είναι σίγουρη ακόμα.

-Ε, κατάλαβα, πώς το λένε. Κατάλαβα! Όμως κι εμείς με το μακαρίτη κάναμε φεμινισμό! Απλά δεν το λέγαμε έτσι!

-Τώρα με μπέρδεψες, γιαγιάκα! Τι εννοείς "κάνατε" φεμινισμό;

-Ε, φεμινίζαμε, πώς το λένε; Και τακτικά μάλιστα! Απλά δεν το λέγαμε έτσι!

-Και πως το λέγατε;

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Συντριβανάτο!