-Δε μου λες μπαμπά, φοβάσαι το σκοτάδι;
-Όχι παιδί μου, δεν το φοβάμαι!
Ύστερα ησυχία.
Μετά από μερικά λεπτά:-Δε μου λες μπαμπά, φοβάσαι τα φαντάσματα;
Γελάει ο πατέρας.
-Όχι παιδί μου, φυσικά και δεν τα φοβάμαι.
-Ω, τι γενναίος που είσαι, μπαμπά!
Μετά από μερικά ακόμα λεπτά:
-Μπαμπά, μήπως φοβάσαι τα σκυλιά;
-"Όχι παιδί μου, ούτε τα σκυλιά τα φοβάμαι", αποκρίνεται ήρεμα ο πατέρας.
Ο μικρός εξακολουθεί ύστερα από λίγα λεπτά ησυχίας;
-Τους κεραυνούς όμως; Τους κεραυνούς τους φοβάσαι;
-Όχι αγοράκι μου! Δε φοβάμαι ούτε τους κεραυνούς!
Ο μικρός φαίνεται ότι ικανοποιήθηκε, γιατί ησυχάζει για περισσότερη ώρα.
Κάποια στιγμή όμως, να τον, πετάγεται πάλι:
-Δηλαδή μπαμπά, δε φοβάσαι τίποτα στον κόσμο...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
...εκτός από τη μαμά;(Υ.Γ.: Αυτός στη φωτογραφία δεν είναι ο Φερεντίνος, απλά του μοιάζει. q-:)
