28/11/11

Ο δραπέτης και το ζευγάρι

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βαρυποινίτης κατάδικος που είχε μείνει καμιά εικοσαριά χρόνια στη φυλακή και τελικά κατόρθωσε να δραπετεύσει.

Αφού απομακρύνθηκε κάπως από την επικίνδυνη περιοχή της φυλακής, μπαίνει σ' ένα σπίτι για να κρυφτεί.

Στο σπίτι ήταν ένα νεαρό αντρόγυνο. Και μάλιστα τους πέτυχε στο κρεβάτι.

Μια και δυο λοιπόν, πιάνει τη γυναίκα και τη δένει στο κρεβάτι, έτσι μισόγυμνη όπως ήταν. Πιάνει και τον άντρα και τον δένει σε μια καρέκλα, μισόγυμνο κι αυτόν. Το ζευγάρι τα χρειάστηκε, φοβόταν για τη ζωή του.

Ύστερα σκύβει πάνω στη γυναίκα στο κρεβάτι και αρχίζει να της φιλάει το αυτί για λίγο. Κατόπιν σηκώνεται και χωρίς να πει λέξη και βγαίνει από το δωμάτιο, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, σημάδι ότι θα ξαναγυρίσει.

Την αγωνιώδη σιωπή σπάει η φωνή του άντρα:

-Αγάπη μου, ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι είμαστε στα χέρια αυτού του κακούργου. Και ένας Θεός ξέρει που μπορεί να φτάσει. Το φρονιμότερο έιναι να πάμε με τα νερά του και να μην τον εκνευρίζουμε, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.

-Εχεις δίκιο αγάπη μου!

-Απ' ότι είδα, αυτός ο αχρείος σε γλυκοκοιτάει, φταίει δυστυχώς και το ότι φοράς μόνο το νυχτικό σου, φαντάζομαι. Σε παρακαλώ πολύ, σκέψου ότι κατά πάσα πιθανότητα κρατάς τις ζωές μας στα χέρια σου. Ό,τι κι αν πάει να σου κάνει, προσπάθησε να μη φέρεις αντίσταση, μην τον εκνευρίσεις. Φαίνεται να έχει μείνει έγκλειστος πολλά χρόνια, ποιος ξέρει από πότε έχει να δει γυναίκα...

-Αγάπη μου, μίλησες με τη φωνή της λογικής. Συμφωνείς κι εσύ ότι πρέπει να υπομείνουμε κι οι δυο τις ανεξέλεγκτες ορέξεις αυτού του ανθρώπου, στα χέρια του οποίου δυστυχώς βρεθήκαμε τόσο ξαφνικά;

-Μα φυσικά! Δεν πρέπει να παίζουμε με τη ζωή μας, έτσι δεν είναι;

-Χαίρομαι που συμφωνείς. Πρέπει να σου πω όμως ότι ο τύπος όταν έσκυψε πάνω μου με ρώτησε αν έχουμε καθόλου...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...βαζελίνη, γιατί είπε ότι σε βρίσκει πολύ χαριτωμένο. Πήγε λοιπόν στο μπάνιο να τη φέρει κι έρχεται!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου