Πάει μέχρι εκεί, λοιπόν, ανοίγει την πόρτα και παρατηρεί τους γονείς του σε μια ...κάπως τρυφερή κατάσταση. Φεύγει σιγά-σιγά, χωρίς να κάνει φασαρία.
Την επόμενη πάει στον πατέρα του και τον ρωτάει:
-Μπαμπά, τι έκανες χθες βράδυ με τη μαμά στην κρεβατοκάμαρα; Άκουσα τη φασαρία που κάνατε.
Αμήχανος ο πατέρας, του απαντάει:
-Εχμ, τίποτα παιδί μου. Θυμάσαι που λέγαμε ότι θέλουμε να κάνουμε άλλο ένα παιδάκι για να σου κάνει παρέα; Ε, να, χθες το βράδυ φύτεψα στην κοιλιά της μαμάς σου ένα σπόρο, ώστε σε μερικούς μήνες να βγει αδερφάκι!
-Εντυπωσιάζεται ο μικρός και κάνει μερικές ακόμα ερωτήσεις τις οποίες ο πατέρας του απαντάει και το θέμα φαίνεται να είναι λήξαν.
Περνάνε μερικοί μήνες κατά τη διάρκεια των οποίων, ο μικρός ακούει από τους γονείς του συχνά-πυκνά το ίδιο βιολί τα βράδια στην κρεβατοκάμαρα.
Ένα απόγευμα, ο μικρός πάει στον πατέρα του κλαίγοντας:
-Μπαμπά, μπαμπά, δεν πρόκειται να αποκτήσω ποτέ αδερφάκι!
-Γιατί το λες αυτό παιδί μου; Αφού εμείς με τη μαμά σου προσπαθούμε.
-Ναι, είναι αλήθεια, αλλά ξέρεις, το σπόρο που βάζεις εσύ στην κοιλιά της μαμάς τις νύχτες...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
...έρχεται τα πρωινά ο νονός και τον τρώει!