Την πρώτη φορά που συναντιούνται, συζητάνε πως τα πήγαν τα χρόνια που πέρασαν.
-"Δε με πάει και άσχημα," λέει ο ένας. "Μπήκα στο Πολυτεχνείο, τελείωσα με άριστα, έκανα ένα μεταπτυχιακό έξω, γύρισα, πήγα στρατό και τώρα δουλεύω 2-3 χρόνια σε μια μεγάλη οικοδομική εταιρεία με πολύ καλές προοπτικές. Τα φτιάξαμε και με τη Μαρία -τη θυμάσαι;- και περνάμε υπέροχα μαζί. Κι εσύ;

Περνούν άλλα δέκα χρόνια. Οι δυο φίλοι ξανασμίγουν.
-Α, καλύτερα από ποτέ! Πήρα προαγωγή στην εταιρεία, με βάλανε σε διευθυντική θέση, κι ύστερα κι άλλη προαγωγή, κι άλλη... Αφού έκανα το διευθύνοντα σύμβουλο για μερικά χρόνια, είπα να ανοίξω μια δική μου οικοδομική. Έχω ξεκινήσει εδώ και 4 χρόνια και πάμε πάρα πολύ καλά. Παντρεύτηκα τελικά και τη Μαρία και έχουμε ήδη δυο παιδάκια! Εσύ πώς τα πας;
-Τα ίδια. Ούτε μια δουλειά της προκοπής. Με δανεικά ζω, κάτι παλιοθήλυκα συναναστρέφομαι, σχέσεις της μιας βραδιάς. Και από μπαρ, σε μπαρ, από κρασοπουλειό σε ταβέρνα. Πίνω, πίνω, πίνω...

Περνούν άλλα δέκα χρόνια.
-Ααα, φίλε μου, δεν ξέρω πως να σου εκφράσω τη χαρά μου! Η εταιρεία μου μπήκε στο χρηματιστήριο! Έχουμε πάρει ήδη πολλές δουλειές στα Βαλκάνια και συζητάω με χρηματοδότες να επεκταθούμε και στη Βόρεια Ευρώπη! Με τη γυναίκα μου είμαστε μετά από τόσα χρόνια πολύ θερμοί. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν και θα δώσει ο μεγάλος στην ιατρική και η μικρή στη νομική. Πώς τα πας εσύ;
-Άστα! Έχει κλονιστεί η υγεία μου από το ποτό, κάτι μου βρήκανε στο συκώτι. Έκανα και λίγο φυλακή για κάτι μικροκλοπές. Πώς να ζήσω βρε αδερφέ; Με παρατήσανε και τα παλιοθήλυκα και όλοι, και είμαι διαρκώς μόνος. Και πίνω, πίνω, πίνω...
Περνούν άλλα δέκα χρόνια.

-Ναι, δε λέω. Σταμάτησα να πίνω, αγόρασα ένα μεγάλο σπίτι στην Κηφισιά, και ζω εκεί ήσυχα. Πότε κανένα παρτάκι, πότε κανένα ταξιδάκι στην Ελβετία για σκι ή στο Μονακό για ηλιοθεραπεία...
-Για στάσου, ρε! Πού τα βρήκες τα λεφτά;
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
-Πούλησα τα μπουκάλια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου