Οι τρεις γέροι

Ήτανε τρεις ηλικιωμένοι κύριοι στο γηροκομείο. Ένας νεαρός επισκέπτης τους ρωτάει:

-Πόσων χρονών είσαι παππού;

-Εγώ παιδί μου είμαι 122 ετών!

Ο νεαρός βλέπει ότι το γεροντάκι κρατιόταν σχετικά καλά. Ήταν μάλιστα μακράν σε καλύτερη κατάσταση από τους άλλους δυο

-Πω πω! ΤΙ λες βρε παππού; Και πως τα καταφέρνεις και κρατιέσαι έτσι καλά;

-Α, τι να σου πω παιδί μου! Μια ολόκληρη ζωή πρόσεχα την υγεία μου! Έτρωγα πολλά φρούτα και λαχανικά, απέφευγα τα παχιά κρέατα και τα τηγανιτά και για γλυκό έτρωγα μόνο καρύδια με μέλι. Ποτέ στη ζωή μου δεν έβαλα τσιγάρο ή ποτό στο στόμα μου. Έκανα πάντα πολύ γυμναστική, ήμουν και αθλητής ξέρεις, έτρεξα μαραθώνιο ίσαμε δέκα φορές! Και με τη μακαρίτισσα στο κρεβάτι, του δίναμε πάντα και καταλάβαινε, με εννοείς; Ποτέ δεν ξενύχτησα στη ζωή μου, ποτέ δεν αρρώστησα, ούτε πήρα φάρμακα. Ποτέ δε στενοχωρήθηκα, και ποτέ δεν αγχώθηκα. Πολέμησα σε όλους τους πόλεμους από τον πρώτο βαλκανικό μέχρι και τον εμφύλιο και ποτέ δεν έπαθα ούτε γρατζουνιά!

-Αχ παππού, δεν ξέρω τι να πω... Μπράβο σου! Μακάρι να φτάσουμε όλοι τα χρόνια σου...

Πάει στον δεύτερο, που ήταν σε κάπως χειρότερη κατάσταση.

-Εσύ παππού, πόσων χρονών είσαι;

-Εγώ παιδί μου είμαι 92!

-Και το μυστικό σου;

-Ε, να, πρόσεχα κι εγώ, έκανα όμως και τις καταχρήσεις μου και τα γλέντια μου, αλλά πάντα με μέτρο!

Πάει στον τρίτο. Αυτός ήταν πραγματικά σε κακά χάλια, χούφταλο σκέτο.

-Εσύ παππούλη γιατί είσαι έτσι χάλια;

-Εγώ παιδί μου έχω κάνει στη ζωή μου ότι κατάχρηση υπάρχει! Έτρωγα πάντα του σκασμού τα πιο παχιά κρέατα που είναι τίγκα στο λίπος, αλλαντικά, τηγανιτά, γλυκά με το κιλό. Έπινα σαν σφουγγάρι και κάπνιζα σαν αράπης τα πιο βαριά τσιγάρα, πούρα και αργιλέδες. Δοκίμασα ότι ναρκωτικό υπάρχει στην πιάτσα. Κάθε βράδυ ξενυχτούσα μέχρι το ξημέρωμα. Ζύγιζα πάντα το διπλάσιο από το κανονικό και ποτέ στη ζωή μου δε γυμνάστηκα...

-Καλά και πόσων χρονών είσαι;

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
35!