Τα λελε-κάλαντα της πρωτοχρονιάς

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
μέρες μου μείνανε εννιά
για να τελειώσω από οπλίτης
άντε και, άντε και καλός πολίτης.

Δε ξαναπάω στη σκοπιά
ούτε ξυπνάω για φρουρά
δεν τρώω πούστη με κινέζο
μόνο κα- μόνο κάθιστός θα χέζω!

Θα το πετάξω το χακί
θα σκίσω την παραλλαγή
και τα- και τ᾽ άρβυλα δικά σας
ρε κωλό- ρε κωλόψαρα, άντε γειά σας!

(306η ΕΣΣΟ, στίχοι του Αλ.Αν. κυρίως. Αφιερωμένο.)

Ο γερμανός κι η ανάκριση του χωρικού

Βρισκόμαστε σε ένα ελληνικό χωριό τον καιρό της Κατοχής. Οι γερμανοί ανακρίνουν τον πρόεδρο του χωριού με τη βοηθεια ενός διερμηνέα.

-Ρώτα τον που έχει κρύψει τις λίρες!

-"Δεν πρόκειται να σας πω τίποτα, παλιογουρούνια!", απαντάει ο χωρικός. Ο διερμηνέας το μεταφέρει.

-Πες του ότι θα κάψουμε το σπίτι του!

Ο χωρικός αρνείται και πάλι να μιλήσει και οι στρατιώτες βάζουν φωτιά στο σπίτι του.

-Για ρώτα τον ξανά!

-Πάλι δε λέει τίποτα.

-Πες του ότι θα βιάσουμε τη γυναίκα του και θα σκοτώσουμε το παιδί του!

Ο χωρικός παρακολουθεί τη θηριωδία αμίλητος, ενώ ο πόνος και η οργή είναι φανερά στο πρόσωπό του. Ο Γερμανός του βάζει το πιστόλι στον κρόταφο.

-Άκου δω, παλιοχωριάτη. Μίλα γιατί θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα!

Ο άλλος όμως αντί για απάντηση, τον φτύνει με αποστροφή. Ο γερμανός τσαντίζεται όλο και περισσότερο.

-Πες του ότι αν δε μιλήσει θα κάψουμε όλο το χωριό, θα βιάσουμε τις γυναίκες κι ύστερα θα πάρουμε όλο τον πληθυσμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να πεθάνουν με φριχτό θάνατο.

-"Εντάξει, εντάξει, σας παρακαλώ, λυπηθείτε τους κατοίκους, δε φταίνε σε τίποτα! Οι λίρες είναι κρυμμένες στην αποθήκη πίσω από τον παλιό μύλο!", λυγίζει ο πρόεδρος, μπροστά στον κίνδυνο να αφανιστεί όλο το χωριό.

Κι διερμηνέας μεταφράζει...
.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

-Λέει να κάνετε ό,τι θέλετε και ότι δεν πρόκειται να μιλήσει!

Η άπιστη γυναίκα του μαφιόζου και η εκδίκηση

(Στο τηλέφωνο): -Αφεντικό, τους βλέπουμε αυτή τη στιγμή στην κρεβατοκάμαρα. Είχατε δίκιο!

-Ώστε είναι αλήθεια... Η γυναίκα μου μ' αυτό τον ξεβράκωτο, τον κηπουρό! Θα τους σκίσω!

-Aφεντικό, πρώτη φορά σε βλέπω τόσο εκτός εαυτού. Δεν έχεις παρά να δώσεις τη σχετική εντολή. Τα "παιδιά" θα αναλάβουν τα υπόλοιπα. Ηρέμησε, σε παρακαλώ. Δε θέλουμε να πάθεις κάτι, σωστά;

-Έχεις δίκιο, Σαμ! (Στο τηλέφωνο): -Δώσε μου το Μακ, το σκοπευτή. Τώρα!

-Αφεντικό, εδώ Μακ!

-Άκουσέ με αγόρι μου. Θέλω να πάρεις την καλύτερη σου καραμπίνα, αυτή με τη μεγαλύτερη ακρίβεια. Θα σημαδέψεις καλά και θα ρίξεις δύο βολές ακριβείας. Τη μία στο κεφάλι αυτής της σκρόφας. Θέλω να το κάνεις κομμάτια, να γίνουν τα μυαλά της ένα με την ταπετσαρία! Κι ύστερα στ' απόκρυφα αυτού του μπάσταρδου, να του ανοίξεις μια τεράστια τρύπα εκεί κάτω! Κατάλαβες;

-Μάλιστα αφεντικό. Παίρνω την καραμπίνα μου αμέσως. Σημαδεύω και ...αχά!

-Εντάξει, Μακ; Το κανόνισες;

-Όχι ακόμα, απλά ήθελα να σας πω ότι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...μπορώ να το κάνω με μία μόνο βολή!

Διανυκτέρευση στον παλιόφιλο

Ένας τύπος έπρεπε να κάνει ένα γρήγορο ταξίδι σε άλλη πόλη για δουλειά. Τα οικονομικά του δυστυχώς ήταν πολύ στενά και δυσκολευόταν να πληρώσει διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο. Είχε όμως έναν παλιό φίλο στην πόλη, οπότε είπε να τον παρακαλέσει να μείνει για μια νύχτα στο σπίτι του. Ο άλλος δέχτηκε μετά χαράς.

Φτάνει λοιπόν στην πόλη, κάνει τις δουλείες του και αργά το βράδυ κουρασμένος τραβάει για το σπίτι του φίλου του.

-Που 'σαι, ρε Θανάση; Τι γίνεσαι, ρε θηρίο;

-Καλά, ρε Σώτο, εσύ; Σε χάσαμε!

-Άστα μωρέ. Παλιοζωή! Τρέχω απ' το πρωί ως το βράδυ για να πουλήσω το στοκ. Και κάθε τόσο με στέλνουν κι από ένα ταξίδι. Το σπίτι μου δε με βλέπει...

-Τέλος πάντων. Κόπιασε να ξεκουραστείς.

-Ρε Θανάση, είσαι φίλος, δε σου λέω τίποτε άλλο. Αν δεν είχα εσένα θα κοιμόμουνα σε κανένα παγκάκι! Μια νύχτα είναι αυτή, ελπίζω ότι δεν είμαι φόρτωμα!

-Σώπα ρε, μην το ξαναπείς! Το σπίτι μου δικό σου! Να σου πω, επειδή είναι αργά και δε θέλω να κάνω πολύ φασαρία, γιατί φωνάζουν οι γειτόνοι, θέλεις να κοιμηθείς στο δωμάτιο με το μωρό ή μήπως να σου στρώσω εδώ στο σαλόνι, στον καναπέ;

-Ε, τώρα, είναι και αργά, να μην ενοχλώ το παιδί, ρο[υ]χαλίζω και λιγάκι, βλέπεις. Θα κοιμηθώ εδώ στον καναπέ, μια χαρά τον βλέπω. Εξάλλου με την κούραση που έχω, θα τον πάρω κατ' ευθείαν!

Του στρώνει λοιπόν στον καναπέ και κοιμάται ο φίλος μας.


Το επόμενο πρωί, ξυπνάει ευδιάθετος. Ντύνεται, ετοιμάζει τα πράγματά του για να πάει στη δουλειά του και επειδή βλέπει φως στην κουζίνα, πάει να χαιρετήσει και να ευχαριστήσει το φίλο του πριν φύγει.

Στην κουζίνα όμως αντί για το φίλο του βλέπει μια πανέμορφη γυναίκα με ένα σέξι διάφανο νυχτικό.

-Ωπ! Καλημέρα! Εγώ είμαι ο Σώτος, παλιός φίλος του Θανάση; Εσύ είσαι η γυναίκα του;

Όχι, εγώ είμαι...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...το μωρό!

Ο μικρός και το σπίτι που "γλυκαίνονται" οι άντρες

Ο Γιαννάκης είναι στο αυτοκίνητο με τον πατέρα του. Κάποια στιγμή περνάνε έξω από ένα σπίτι με κόκκινο φανάρι.

-Μπαμπά, τι σπίτι είναι αυτό και γιατί έχει απ' έξω ένα κόκκινο φανάρι;

-Εχμ, παιδί μου, αυτό είναι ένα σπίτι που πάνε οι άντρες και ...γλυκαίνονται!

-"Ουάου!", αναφωνεί ο Γιαννάκης.


Μετά από μερικές ημέρες, ο Γιαννάκης βόλταρε στους δρόμους και βαριόταν, οπότε αποφασίζει να πάει σ' εκείνο το σπίτι να δει τι παίζει και να ...γλυκαθεί κι αυτός.

Μπαίνει μέσα και απαντάει μια αρκετά στρουμπουλή μεσόκοπη προς ηλικιωμένη κυρία ντυμένη με κάπως εξεζητημένα ρούχα.

-Γεια σου μικρέ μου! Τι ζητάς εδώ;

-Μου είπε ο μπαμπάς μου ότι εδώ έρχονται οι άντρες και ...γλυκαίνονται. Γι' αυτό και ήρθα!

Η κυρία βάζει τα γέλια:

-Δίκιο έχει μεν ο μπαμπάς σου, εδώ είναι όμως για μεγάλους άντρες, όχι για παιδιά! Πόσων χρονών είσαι;

-Οχτώ!

-Ε, λοιπόν μικρέ μου, δεν είναι για σένα εδώ. Δεν πας να παίξεις;

-"Όχι, εγώ θέλω να γλυκαθώ!", φωνάζει ο Γιαννάκης, έτοιμος να βάλει τα κλάματα.

Τι να κάνει κι άλλη, τον παίρνει στην κουζίνα και του φτιάχνει μια φέτα ψωμί με βούτυρο και μέλι. Ο μικρός την τρώει με λαιμαργία.

-Εντάξει, μικρέ μου, γλυκάθηκες;

-Ουου, μια χαρά! Αλλά βλέπω κάτι κύριοι μπήκαν τώρα. Και βλέπω και μια κυρία χωρίς σχεδόν καθόλου ρούχα. Για να πάω να δω...

-Στάσου, στάσου, περίμενε! Να πάρε άλλη μια φέτα!

Ο μικρός περιλαμβάνει το ψωμί και ξεχνιέται.

Αυτό γίνεται μερικές ακόμα φορές, ώσπου στο τέλος έχει σκάσει και κοντεύει να ξεράσει απ' το πολύ φαγητό. Η κυρία όμως του δίνει κι άλλες φέτες για να τον απασχολήσει. Αυτός, μια που δε μπορεί να τις φάει, περιορίζεται απλά στο να γλείφει το μέλι.

Στο τέλος, χορτασμένος και μπαφιασμένος βαριέται και αποφασίζει να φύγει προς μεγάλη ανακούφιση της κυρίας.

Γυρίζει λοιπόν στο σπίτι του με ένα τεράστιο χαμόγελο.

-Τι έγινε Γιαννάκη; Τι χαρές είναι αυτές; Από που έρχεσαι;

-Πήγα στο σπίτι που γλυκαίνονται!

-Τι πράγμα;;; Και τι έκανες εκεί, δηλαδή;

-Ααα, ήταν πολύ ωραία, μπαμπά!...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...Τις τρεις πρώτες τις κατάφερα μια χαρά και ευχαριστήθηκα πολύ! Μετά όμως μόνο να τις γλείφω μπορούσα!

Κερατούκλη...

Μια φορά ήταν ένας που πήγαινε πρωί-πρωί στη δουλειά του.

Όπως περπατούσε, διασταυρώνεται με έναν τύπο, ο οποίος του δίνει ένα πειραχτικό σκαμπιλάκι στο μάγουλο και του λέει με ύφος:

-Κερατούκλη...

Ο φίλος μας παραξενεύεται από το θράσος του αγνώστου, αλλά μέχρι να το πάρει καλά-καλά χαμπάρι, ο άλλος έχει εξαφανιστεί.


Για να μην τα πολυλογούμε, το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται αρκετές φορές τις επόμενες μέρες σε διαφορετικές φάσεις, πότε μέσα στο λεωφορείο, πότε στην ουρά στο ταχυδρομείο και άλλα. Πάντα πρόκειται για τον ίδιο τύπο που του δίνει ένα ελαφρύ περιπαιχτικό σκαμπιλάκι κι ύστερα αναφωνεί εκείνο το πειραχτικό "Κερατούκλη!".

Ο φίλος μας έχει πειραχτεί κάπως, αλλά κυρίως είναι πολύ περίεργος.

Ένα απόγευμα το συζητάει με τη γυναίκα του, αλλά κι εκείνη δεν ξέρει τι να πει:

-Έλα αγάπη μου, κανένας τρελός θα είναι, θα καθόμαστε τώρα να ασχολούμαστε με τον κάθε παλαβό;

-Δίκιο έχεις βρε γυναίκα, δεν ασχολούμαι άλλο!


Την επόμενη μέρα, περιμένοντας το λεωφορείο, εμφανίζεται πάλι ο άγνωστος. Ρίχνει το γνωστό σκαμπιλάκι και πετάει το εξής:

-Κερατούκλη!...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...Είσαι και μαρτυριάρης, ε;

Οι γυναίκες και ο Άγιος Πέτρος

Στην ουρά για τον Άγιο Πέτρο περιμένουν τρεις νεαρές κοπέλες. Έρχεται η πρώτη:

-Εγώ ήμουν παντρεμένη επί δέκα χρόνια και ποτέ δεν απάτησα τον άντρα μου, ούτε καν ξενοκοίταξα ποτέ. Εργαζόμουν 8 ώρες κάθε μέρα, μαγείρευα, συγύριζα το σπίτι, μεγάλωνα τα πέντε παιδιά μας και πήγαινα κάθε Κυριακή στην εκκλησία, εξομολογούμενη, νηστεύοντας και μεταλαβαίνοντας πάντα Χριστούγεννα και Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο.

-Και πώς πέθανες, τόσο νέα;

-Από την πολλή δουλειά, τη νηστεία, την προσευχή και τις αγρύπνιες κλονίστηκε η υγεία μου, άγιε!

-Τέκνον μου, εσύ είχες πραγματικά αγιάσει! Πήγαινε πρώτη πόρτα δεξιά. Πάς κατ' ευθείαν στην αγκαλιά του Αβραάμ μαζί με τους άγιους και τους μάρτυρες!


Έρχεται η δεύτερη:

-Άγιέ μου, εγώ απάτησα μια-δυο φορές τον άντρα μου με τον κουμπάρο. Και άμα περνούσε κανένα τεκνό, ομολογώ το λιγουρευόμουν. Γενικά όμως, ήμουνα πιστή. Και σα νοικοκυρά ήμουν τίμια και εργατική, αν και καμιά φορά έπαιρνα και κανένα γούνινο παλτό στα κρυφά (-; Στην εκκλησία δεν πολυπήγαινα, αλλά Χριστούγεννα και πιο πολύ το Πάσχα οπωσδήποτε εκκλησιαζόμασταν με τον άντρα μου.

-Κι εσύ πώς πέθανες, τόσο νέα;

-Ατύχημα άγιέ μου! Με πάτησε αυτοκίνητο ενώ βοηθούσα μια γριούλα να περάσει το δρόμο!

-Μπράβο τέκνον μου, αρκετά καλά τα πήγες! Όσο για τα παραστατήματά σου, καταλαβαίνω ότι η σάρκα είναι αδύναμη. Κι εξάλλου, ο Ύψιστος έχει τη Χάρη να συγχωρεί όταν η Ψυχή είναι αγνή. Πήγαινε στην έβδομη πόρτα αριστερά, με τους Ευσεβείς και τους Δίκαιους!


Έρχεται και η τρίτη, ένα διαολεμένο θηλυκό όλο κούνημα και νάζι, προκλητικά ντυμένη.

-Τέκνον μου, τι εμφάνιση είναι αυτή; Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι;

-Ωχ, ρε μπάρμπα, τι θες; Δε με παρατάς στην τσαντίλα μου; Εγώ φταίω που έγινε συμπλοκή στο καμπαρέ που δούλευα και μέσα στο μακελειό με πήραν οι αδέσποτες;

-Χμμ, εδώ βλέπω ότι ήσουν χορεύτρια στο καμπαρέ και μάλιστα σε άσεμνους χορούς. Μάλιστα. Ενδιαφέρον! Για πες μου κι άλλα για τη ζωή σου.

-Ε να, έκανα δυο γάμους, αλλά τα αντράκια δεν ήταν ξηγημένα και ...έσπαγα. Εξάλλου ήταν λίγο ζηλιάρηδες, δε γούσταραν να τη βρίσκω και στο ...αλλιώς με τους φίλους και τις ...φίλες μου.

-Μάλιστα, κατάλαβα. Δε μου λες τέκνον μου, κάπνιζες, έπινες;

-Και κάπνιζα και έπινα κι από το άλλο το καλό έπινα, αν με πιάνεις... Όσο για εκκλησιά, μη ρωτάς, τελευταία φορα που πέρασα (απ' έξω) ήταν όταν μας πήγαιναν στο γυμνάσιο!

-Καλά τέκνον μου, μη συνεχίζεις, δε χρειάζεται!

-"Πού θα με στείλεις, Πετρούκο;" Λέει αυτή, ενώ αρχίζει να του χαιδεύει τη γενειάδα.

Ο Άγιος την βάζει σε τάξη απομακρύνοντάς την από τη γενειάδα του και ύστερα από λίγη σκέψη της αποκρίνεται:

-Τρίτη πόρτα στα δεξιά, πήγαινε κατ' ευθείαν...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...στο δωμάτιό μου. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και περίμενέ με, δε θ' αργήσω!

Η εξαφάνιση των γυναικών

Περιμένουν δυο τύποι στο αστυνομικό τμήμα για να αναφέρουν εξαφάνιση. Είναι και οι δυο πολύ στενοχωρημένοι.

-Εσείς ποιον χάσατε;

-Αχ, δυστυχώς έχασα τη γυναίκα μου!

-Α, τι μου λέτε; Κι εσείς; Κι εγώ, δυστυχώς!

-Τι θλιβερή σύμπτωση! Πόσον καιρό έχει να φανεί;

-Δυο μέρες. Κι η δική σας;

-Εμένα, τρεις μέρες. Τι να σας πω, κοντεύω να τρελαθώ! Έχω ψάξει όλη την περιοχή και δε μπορώ να τη βρω!

-Α, κι εσείς; Κι εγώ το ίδιο!

-Να σας πω! Τώρα που θα κάνουμε την αναφορά, τι θα λέγατε αν βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο;

-Τι εννοείτε;

-Εννοώ, αν βγαίναμε για ψάξιμο μαζί; Οπωσδήποτε δυο ζευγάρια μάτια είναι καλύτερα από δύο!

-Μμμ, ωραία ιδέα, μπράβο! Έτσι θα κάνουμε!

-Δε μου λέτε; Πώς είναι η γυναίκα σας;

-Είναι γύρω στο 1,85 ψηλή, ξανθιά, με γαλανά μάτια, σαρκώδη χείλη και εντυπωσιακό στήθος και περιφέρεια... Μα τι έχετε;

-Τίποτα, τίποτα! Συνεχίστε!

-Ε, τι να συνεχίσω; Τελείωσα! Πείτε μου τώρα για τη δική σας!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
-Ποιος τη χ**ει τη δική μου; Πάμε τώρα αμέσως να βρούμε τη δική σας!

Καβγάς στο αυτοκίνητο

Το αντρόγυνο είναι στο αυτοκίνητο. Οδηγεί ο άντρας. Σε κάποια φάση, αρχίζουν να τσακώνονται. Πες-πες, φουντώνει ο καυγάς.

(Γυναίκα)-...Ωωχ, σταμάτα πια τις δικαιολογίες. Σε βαρέθηκα! Δεν αντέχω άλλο!

-Δε μας παρατάς πια;

-Ε λοιπόν, αυτό ακριβώς θα κάνω! Εγώ φταίω που δεν άκουγα τη μαμά μου τόσον καιρό... Αύριο χωρίζουμε!

-Στα τέτοια μου!

-Και ξέρεις κάτι; Ξέρω ότι έχεις ερωμένη και έχω και αποδείξεις. Φρόντισε και γι' αυτό η μαμά μου! Έχουμε φωτογραφίες. Το διαζύγιο θα βγει εις βάρος σου!

-Στα τέτοια μου!

-Και φυσικά, τα παιδιά θα τα κρατήσω εγώ, τι πιο φυσικό από το να μείνουν με τη μάνα τους;

-Στα τέτοια μου!

-Και θα πληρώσεις γερή διατροφή!

Ο άντρας κοκκινίζει από το θυμό του, αλλά κρατιέται. Δεν κάνει τίποτα. Αντιθέτως ηρεμεί μεμιάς και απλά πατάει περισσότερο γκάζι.

-Και θα σου πάρω και τη βίλα στο Ψυχικό, για να μάθεις να είσαι έτσι αναίσθητος!

Εκείνος πατάει ακόμα περισσότερο γκάζι. Έχει περάσει τα εκατό χιλιόμετρα την ώρα.

-Όσο για το πατρικό σου, λέω να το πουλήσω για τα τρέχοντα έξοδά μου: Κανένα φουστανάκι, κανένα μπιζουδάκι, ξέρεις τώρα!

-"ΓΝΜΝΓΚΡΦΡ" κάνει ο άντρας, αλλά και πάλι συγκρατιέται και τρέχει ακόμα πιο γρήγορα.

-Και θα σου πάρω και αυτό το σπορ αμαξάκι που κάθε μέρα το λιώνεις στο τρέξιμο το καημένο. Θα το παίρνω να πηγαίνω με τις φίλες μου για ψώνια στο Κολωνάκι!

Ο άντρας κοκκινίζει πάλι από το κακό του, αλλά συγκρατιέται. Ανεβάζει σχέση και πατάει κι άλλο γκάζι. Τρέχει ήδη σα δαίμονας σχεδόν με 200 χιλόμετρα και προσπερνάει σαν αστραπή τα άλλα αυτοκίνητα.

-Καλά, εσύ δεν έχεις να πεις τίποτα; Δεν είναι κάτι που θέλεις να κρατήσεις;

Αντί για απάντηση ο άντρας κόβει απότομα το τιμόνι δεξιά πηγαίνοντας καρφί στον τοίχο μιας μάντρας.

-Μπα μου αρκεί που έχω...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...τον αερόσακο!

Το ζευγάρι κι οι εξωγήινοι

Ζεστό καλοκαιριάτικο βράδι. Το ζευγάρι είναι αραχτό στην αυλή του σπιτιού τους.

Ξαφνικά, εμφανίζεται από το πουθενά ένας ιπτάμενος δίσκος ο οποίος προσγειώνεται στην αυλή. Από μέσα βγαίνουν κάτι μικρά πράσινα ανθρωπάκια.

-Γήινοι, μη φοβάστε, δε θα σας πειράξουμε! Κάνουμε ένα πείραμα! Θέλετε να έρθετε μαζί μας για λίγο, να ...ζευγαρώσουμε; Ύστερα θα είστε ελεύθεροι!

Παρά το φόβο τους, το ζευγάρι εκστασιάστηκε. Άρχισαν κι οι δυο να φαντασιώνονται στην ιδέα. Δε χρειάστηκε και πολύ για να πειστούν. Ακολούθησαν λοιπόν τα περίεργα όντα στο εσωτερικό του σκάφους.

Τον άντρα συνόδευσε ένα θηλυκό ανθρωπάκι, ενώ τη γυναίκα ένα αρσενικό.


Όταν η γυναίκα είδε το μόριο του πλάσματος, έβαλε τα γέλια. Ήταν μικρό σα γαριδάκι! Προσπάθησε λοιπόν να του εξηγήσει ότι δε μπορεί να γίνει τίποτα με ένα τόσο μικρό όργανο.

Το πλάσμα κατάλαβε. Έστριψε το αριστερό του αυτί, οπότε μεμιάς το όργανό του έγινε πενταπλό σε μέγεθος.

Η γυναίκα εντυπωσιάστηκε. Το όργανο όμως, παρά το μήκος, ήταν πάρα πολύ λεπτό σα μολύβι. Εξήγησε και πάλι στο πλάσμα. Εκείνο έστριψε ευθύς το δεξί του αυτί και σε λίγο το όργανο είχε τόσο το κατάλληλο μήκος όσο και πάχος.


Αυτό που ακολούθησε, η γυναίκα δε θα το ξεχνούσε ποτέ στη ζωή της. Ήταν η πιο καυτή βραδιά που είχε περάσει ποτέ! Τύφλα να είχαν όλοι οι εραστές του κόσμου!


Το επόμενο πρωί, αποχαιρέτησε προς μεγάλη στενοχώρια της το πλάσμα και βγήκε από τον ιπτάμενο δίσκο. Μετά από ένα λεπτό έκανε το ίδιο κι ο άντρας της, ενώ ο δίσκος απογειώθηκε αθόρυβα και σύντομα έγινε ένα με το γαλάζιο τ' ουρανού.

Γυναίκα: -Αγάπη μου, ελπίζω να μη ζηλέψεις, αλλά η χθεσινή βραδιά ήταν για μένα πραγματικά ανεπανάληπτη. Αυτός ο εξωγήινος ήταν... ήταν... Τι να πω! Δε συγκρινόταν με καμιά γήινη σεξουαλική εμπειρία! Κι εσύ πώς πέρασες;

-Ουουουφ, τι να σου λέω τώρα; Τζίφος! Η τύπισσα δεν είχε ιδέα. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Αντί να μπει στο "ψητό" όλη τη νύχτα...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...καθόταν και μου έστριβε τ' αυτιά!

Χορός μεταμφιεσμένων

Ένα ζευγάρι ήταν καλεσμένο σε χορό μεταμφιεσμένων.

Η γυναίκα αποφάσισε να κάνει μια έκπληξη στον άντρα της, γιατί ήξερε ότι εκείνος μπερμπάντευε όταν αυτή απουσίαζε.

Έτσι, του είπε ότι ήταν πολύ κουρασμένη και πως θα καθίσει σπίτι να διαβάσει και να κοιμηθεί νωρίς.

Ο άντρας στενοχωρήθηκε λίγο (ή έτσι έδειξε τουλάχιστον), αλλά τελικά αποφάσισε να φορέσει τη στολή Κινγκ-Κονγκ που είχε νοικιάσει και να πάει στο χορό.

Μόλις έφυγε, η γυναίκα σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι, ετοιμάστηκε, φόρεσε μια στολή ...σέξι καμαριέρας που είχε μυστικά προμηθευτεί, φροντίζοντας να μακιγιάρει πάρα πολύ το πρόσωπό της και να φορέσει και μια μεγάλη μάσκα για να μην αναγνωρίζεται.

Στο χορό παρακολουθούσε μυστικά τον άντρα της, μια που ήξερε τη μεταμφίεσή του. Ο άτιμος, δεν είχε αφήσει θηλυκό για θηλυκό! Με όλες φλέρταρε και χόρευε. Και δεν έχανε ευκαιρία να απλώνει και τα ξερά του πάνω στο χορό!

Σε κάποια στιγμή η γυναίκα του πέρασε από δίπλα του και του καλογυάλισε έτσι όπως ήταν προκλητικά ντυμένη. Άρχισε να την κορτάρει και έπιασαν να χορεύουν. Ήταν ψιλοζαλισμένοι κι οι δυο από τα ποτά έτσι κι αλλιώς.

Εκείνη φρόντισε να του δώσει θάρρος. κι αυτός προχώρησε, αγγίζοντάς την όλο και πιο πολύ. Για να μην τα πολυλογούμε, η ...κατάσταση ζεστάθηκε γρήγορα και κατέληξαν σε κάποιο σκοτεινό πίσω δωμάτιο του σπιτιού για ένα γρήγορο τετ-α-τετ.

Μετά, εκείνη κατόρθωσε να του το σκάσει. Έφυγε και γύρισε γρήγορα σπίτι.


Σε μερικές ώρες, επιστρέφει κι εκείνος, πολύ κουρασμένος και μισομεθυσμένος.

-Πώς τα πέρασες στο χορό, αγάπη μου;

-Α, έτσι κι έτσι. Ήταν βαρετά, μωρέ!

-Χόρεψες καθόλου; Έγινε τίποτα ενδιαφέρον;

-Μπαα, δε χόρεψα σχεδόν καθόλου!

-"Σώπα καλέ, κοτζάμ χορός μεταμφιεσμένων και δε χόρεψες καθόλου;", προσπαθεί εκείνη να τον ψαρέψει.

-Μμμ, για να είμαι ειλικρινής, χόρεψα λίγο...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
...στην αρχή, αλλά μετά σκυλοβαρέθηκα! Ευτυχώς που βρήκα κάτι φίλους και πήγαμε στο υπόγειο. Εκεί είχε ένα ποδοσφαιράκι και λιώσαμε για ώρες! Δε μπορείς να φανταστείς όμως τι συνέβη στο Θανάση που δανείστηκε τη στολή μου!!

Ο διαρρήκτης, το θύμα και η ερώτηση

Ένας κλέφτης μπαίνει στο σπίτι την ώρα που το ζευγάρι των νοικοκυραίων κοιμάται.

Αθόρυβα και με χίλιες προφυλάξεις περιφέρεται στο σπίτι και παίρνει διάφορα μικροπράγματα. Μπαίνει μέχρι και στην κρεβατοκάμαρα χωρίς όμως να τον αντιληφθούν οι κοιμισμένοι. Στο τέλος φεύγει όπως ήρθε, ήσυχα-ήσυχα.

Για κακή του τύχη όμως, όπως βγαίνει από το σπίτι, πέφτει πάνω σε περίπολο της αστυνομίας.

Φυσικά, συλλαμβάνεται αμέσως, και τον πάνε στο κρατητήριο.

Την επόμενη μέρα το πρώι, ο σύζυγος πηγαίνει στην αστυνομία και ζητάει να δει τον κλέφτη.

Αστυνόμος: -Δεν καταλαβαίνω τι τον θέλετε. Αφού τον συλλάβαμε. Τα πράγματά σας επιστράφηκαν. Τελείωσε πια! Εξάλλου, εσείς ούτε καν τον πήρατε χαμπάρι που μπήκε. Κι όπως έκλεψε μόνο δυο-τρία πράγματα χωρίς να αναστατώσει το σπίτι, αν δεν περνάγαμε απ' έξω εμείς, μπορεί να πέρναγε πολύς καιρός για να καταλάβετε την κλοπή!

-Μα αφού σας λέω, θέλω κάτι να τον ρωτήσω!

-Δε σας καταλαβαίνω κύριέ μου, αλλά αφού επιμένετε, να σας ευχαριστήσω.


Έτσι λοιπόν, ο αστυνόμος διατάσσει έναν αστυφύλακα να συνοδέψει το θύμα μέχρι τα κρατητήρια. Του κάνει μάλιστα και συστάσεις να τον προσέχει, γιατί φοβάται μήπως το θύμα θελήσει να εκδικηθεί τον κλέφτη, να τον βρίσει, να τον χτυπήσει και τα λοιπά.

Ο κύριος όμως, απλά πάει στο κελί του κλέφτη, κάνει μια πολύ σύντομη κουβέντα, λέει ευχαριστώ στον κλέφτη, του δίνει και ένα χαρτονόμισμα "για τα τσιγάρα του" και φεύγει. Μετά επιστρέφει στο γραφείο του αστυνόμου, του σφίγγει το χέρι ευχαριστώντας κι εκείνον και τους χαιρετάει.

Ο αστυνόμος με το όργανο κοντεύουν να σκάσουν από την περιέργεια. Τι να ήθελε άραγε να ρωτήσει το θύμα;

Τελικά δεν κρατιούνται και πηγαίνουν στα κρατητήρια να ρωτήσουν τον κλέφτη:

-Δε μου λες, ρε, τι σε ρώτησε ο τύπος που πήγες να κλέψεις χθες το βράδυ;

Ο άλλος γελάει.

-Τι γελάς ρε; Μίλα!

-Χαχαχά κύριέ αστυνόμε, με ρώτησε απλά...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...πώς μπήκα σπίτι του τη νύχτα χωρίς να ξυπνήσω τη γυναίκα του!


(Μου έστειλε την ιδέα ο φίλος μου ο Α.Μ. από το Λονδίνο. Tου το αφιερώνω μαζί με ευχές για καλή επιστροφή στα πάτρια!)

Ευρέθη πορτοφόλι...

Ένας τύπος τηλεφωνεί σε ραδιοφωνικό σταθμό και ζητάει να βγει στον αέρα για να κάνει μια ανακοίνωση.

-Καλησπέρα σε όλους τους ακροατές! Σήμερα το πρωί κατά τις 10 βρήκα ένα αντρικό μαύρο δερμάτινο τσαντάκι στο πεζοδρόμιο της οδού Κάλβου στου Γκύζη.

-Και τι είχε μέσα το τσαντάκι, αγαπητέ;

-Το τσαντάκι είχε μέσα ένα πορτοφόλι με περίπου 2.000 ευρώ, 2 πιστωτικές κάρτες και διάφορα άλλα χαρτιά.

-Αγαπητέ μου, σας συγχαίρω για την τιμιότητά σας! Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν σήμερα!

-Μισό λεπτό, δεν τελείωσα! Στο τσαντάκι υπήρχε επίσης ένα iPhone τελευταίο μοντέλο καθώς και ένα κινητό Blackberry.

-Τι να πω! Χίλια μπράβο σας! Όταν βρεθεί ο κάτοχος, σίγουρα θα σας δώσει μια γερή αμοιβή.

-Μα γνωρίζω ήδη τον κάτοχο, είναι ο κ. Φανφάρας, δικηγόρος στο επάγγελμα, μένει στην οδό Παραδάκη στο Ψυχικό. Στο πορτοφόλι είχε και ταυτότητα με όλα τα στοιχεία!

-Ε; Δεν καταλαβαίνω τότε γιατί μας πήρατε!

-Θα ήθελα απλώς...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...να του αφιερώσω ένα τραγούδι, είχα τόσο ανάγκη αυτά τα λεφτά!

Λάστιχο στην ερημιά

Ήταν μια φορά ένας τύπος που έμεινε από λάστιχο νυχτιάτικα μέσα στην ερημιά. Και σα να μην έφτανε αυτό, όταν πήγε να το αλλάξει, διαπίστωσε ότι δεν είχε μαζί του γρύλο.

Το πιο κοντινό σπίτι ήταν καμιά πεντακοσαριά μέτρα πιο κάτω, φαινόταν τα φώτα του, από κει και κάτω απόλυτη ερημιά. Τι να κάνει λοιπόν ο καψερός, αποφασίζει να δοκιμάσει να ρωτήσει μήπως μπορούν να του δανείσουν ένα γρύλο.

Περπατάει το λοιπόν μέχρι το σπίτι και στο δρόμο μονολογεί:

-Νυχτιάτικα και ερημιά, να χτυπάω ξένη πόρτα, εντελώς άγνωστος. Κι αν φοβούνται να μου ανοίξουν;

-Κι αν κοιμούνται και δεν ακούνε το κουδούνι;

-Κι αν δεν έχουν γρύλο;

-Κι αν φοβούνται να μου ανοίξουν;

-Κι αν φάω κανένα βρισίδι που τους ενόχλησα τέτοια ώρα;

-Κι αν έχουν σκύλο και μου κοπανίσει καμιά δαγκωνιά;

-Κι αν δε με εμπιστεύονται να μου τον δανείσουν; Που με ξέρουν;

-Κι αν εγώ επιμένω για να μην περπατάω στο κρύο κι αυτοί τσαντιστούν;

-Κι αν, στην προσπάθεια να αλλάξω το λάστιχο, κάνω ζημιά στο γρύλο και μετά μου ζητάνε και τα ρέστα;

-Κι αν λογομαχήσουμε και τσακωθούμε; Κι αν έρθει η αστυνομία; Κι αν...


Μονολογώντας, έχει φτάσει πια μέχρι την πόρτα. Μηχανικά χτυπάει το κουδούνι. Βγαίνει ένας συμπαθέστατος, χαμογελαστός κύριος.

-Καλησπέρα! Τι μπορώ να κάνω για σας, παρακαλώ;
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Ρε, δε με παρατάς εσύ κι ο γρύλος σου; Μ' έπρηξες με τη γκρίνια σου...

Παλιοί φίλοι τα πίνουν

Ο Πάνος κι ο Μάνος, παλιοί φίλοι, τα πίνουν σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί και διηγούνται μεταξύ άλλων και τις μπερμπαντιές τους με τις ερωμένες τους.


Σε κάποια στιγμή, πάει ο ένας να πάρει ένα γύρο ποτά ακόμα.

Μετά από λίγο, επιστρέφει κάπως μουδιασμένος.

-Τι έγινε, ρε; Πού είναι τα ποτά; Είχε κόσμο στο μπαρ και βαρέθηκες να περιμένεις;

-Μμμ, όχι, δεν είχε κόσμο. Μόνο δύο γυναίκες ήταν στο μπαρ!

-Ε και λοιπόν; Ήταν τουλάχιστον τίποτα καλά κομμάτια;


-...

-Μίλα ρε! Τι τρέχει; Σου ρίξανε χυλόπιτα; Γιατί είσαι έτσι αποσβολωμένος;

-Ρε συ, Μάνο, δε θα το πιστέψεις! Στο μπαρ κάθεται η γυναίκα μου και δίπλα της η ερωμένη μου! Φοβάμαι να πάω μέχρι εκεί. Θα με αναγνωρίσουν κι οι δυο και μπορεί να με υποπτευθούν. Δε θέλω να το ρισκάρω!

-Α, χα, χα! Για φαντάσου σύμπτωση! Καλά, δεν πειράζει, πάω εγώ.


Μετά από λίγο, ο Μάνος επιστρέφει κι αυτός χωρίς ποτά.

-Τι έγινε, ρε;

-Άσε ρε Πάνο, δε θα το πιστέψεις...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...είναι πολύ μικρός ο κόσμος! Κι εμένα κάθονται η γυναίκα κι η ερωμένη μου στο μπαρ!

[Για όσους δεν κατάλαβαν...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
η γυναίκα του καθενός ήταν ερωμένη του άλλου]

Ο ετοιμοθάνατος σύζυγος

Ο σύζυγος πέφτει θέμα σοβαρής δηλητηρίασης. Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Βρίσκεται στο κρεβάτι ετοιμοθάνατος. Είναι ζήτημα μερικών ωρών ή ημερών.

(Ξεψυχισμένα): -Αγάπη μου, είσαι εδώ;

-Ναι, αντρούλη μου!

-Πες μου, μ' αγαπάς;

-Φυσικά, καρδούλα μου!

-"Ξέρεις", συνεχίζει με δυσκολία λόγω της κατάστασής του, "πρέπει να σου ομολογήσω ότι σε έχω απατήσει..."

-Ε, μην τα σκέφτεσαι αυτά, τώρα πάνε περάσανε!

-Όχι... Πρέπει να σου τα πω... Να πάω χωρίς κρίματα...

-Μα ο γιατρός είπε να μην κουράζεσαι!


-Είχα ερωμένη επί χρόνια... Μια φίλη σου...

-Δεν πειράζει, λατρεία μου! Αυτά θα σκεφτόμαστε τώρα;

-Κι ύστερα, με τη γραμματέα μου... Πολλές φορές... Στο γραφείο... Σου έλεγα για συμβούλιο...

-Ε, τι να κάνουμε. Άντρας ήσουν, πειρασμοί υπάρχουν πάντα πολλοί...

-Δεν τελείωσα, είναι κι άλλα... Τα νάιτ κλαμπ...

-Αγάπη μου, μην κουράζεσαι άλλο στην κατάστασή σου! Τα ξέρω όλα. Και για τα νάιτ κλαμπ, και για τις πόρνες και για την κουμπάρα και όλα τα άλλα...

-Κι από πότε ξέρεις...

-Από πάντα!

-Μωρό μου, είσαι ένας άγγελος...

-Όχι ακριβώς...

-Τι εννοείς;
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Εγώ σου έδωσα το δηλητήριο!

Ληστεία στο δρόμο

Ένας καλοντυμένος κύριος περπατάει στο δρόμο τη νύχτα.


Ξαφνικά, από ένα στενάκι σκάνε δυο ύποπτοι τύποι με μαχαίρια. Στριμώχνουν τον κύριο σε μια γωνία και τον αρχίζουν:

-Κατεβαινε γρήγορα τα λεφτά σου!

-Κύριοι, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι θα έχετε μεγάλα μπλεξίματα αν συνεχίσετε. Σας προειδοποιώ, είμαι ο υφυπουργός οικονομικών! Αρκεί να κάνω ένα τηλέφωνο και θα σας κυνηγάει όλο το αστυνομικό σώμα!

Οι δυο ληστές κοιτάζονται για λίγο, σα να συνομιλούν χωρίς λόγια κι ύστερα του λένε κι οι δυο μαζί:

-Κύριε υφυπουργέ...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

κατεβαινε γρήγορα τα λεφτά ΜΑΣ!

Αγάπη μου, άν ποτέ πεθάνω...

Ένα ζευγάρι, παντρεμένο πολλά χρόνια συζητάει στο κρεβάτι.

Εκείνη: -Αγάπη μου, αν ποτέ πεθάνω, θα ξαναπαντρευτείς;

-Μμμ, δεν ξέρω.

-Τι θα πει, "δεν ξέρω"; Θα μείνεις μόνος σου δηλαδή, για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου;

-Ε, μάλλον όχι!

-Άρα, θα ξαναπαντρευτείς!

-Ε, ναι!

-Και θα ζεις μαζί της στο σπίτι μας;

-Ε, τι να σου πω, μάλλον!

-Και δηλαδή μπορεί να κοιμάστε σ' αυτό εδώ το κρεβάτι;

-Ξέρω 'γω; Μα τι με ρωτάς τώρα, αγάπη μου;

-Μα έχει σημασία για μένα!

-Ε, ναι, μπορεί. Αν δεν αγοράσουμε καινούριο. Αλλά δεν είναι πολύ υποθετικά όλα αυτά;

-Και δηλαδή, μπορεί να φοράει τα ρούχα μου, τα φορέματα και τις φούστες μου;

-Ε, μπορεί.

-Και τα εσώρουχά μου;

-Αγάπη μου, το παρατραβάς!

-Και τις γόβες μου;

-Ε, όχι λοιπόν! Όχι τις γόβες σου αποκλείεται να τις φοράει!

-Πάλι καλά!

-Βλέπεις...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...αυτή φοράει 38!

Αυτός, αυτή και το μαγείρεμα

Κυριακή πρωί. Η σύζυγος μαγειρεύει.

Ξαφνικά, έρχεται δίπλα της ο άντρας της κι αρχίζει να της φωνάζει γρήγορα και αγχωμένα:

-Πρόσεχε! Θα καούν οι μελιτζάνες. Χαμήλωσε τη φωτιά! Γρήγορα! Καίγονται, μύρισαν! Κι ο κιμάς θέλει ανακάτεμα! ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ; Πρόσεχε με τη μπεσαμέλ, θα κόψει! Προσεχτικά!! Ο φούρνος καίει...

-"Αγάπη μου, τι έπαθες;" Τον ρωτάει αυτή.

Αυτός εξακολουθεί:

-Άστα αυτά! Δε βλέπεις; Οι μελιτζάνες καίγονται! Ανακάτεψε γρήγορα! Κι ο κιμάς θέλει λάδι! Ρίξε λίγο και στο ταψί για το φούρνο. ΠΡΟΣΕΧΕ! Θα πέσει αλάτι κάτω, είναι γρουσουζιά...

-Να σου πω αγάπη μου, δεν πας μέσα; Δε με βοηθάς καθόλου. Ίσα, ίσα με αγχώνεις και θα κάνω όντως κανένα λάθος ή ζημιά. Κι έπειτα, αφού δεν έχεις ιδέα από μαγειρική, δεν καταλαβαίνω πως σου ήρθε να 'ρθεις να φωνάζεις μές στ' αυτί μου...

-Λατρεία μου, απλώς προσπαθώ να σου δείξω πως είναι...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγώ στο αυτοκίνητο!

Τρακάρισμα με παπά

Ένας παπάς οδηγούσε το σαραβαλάκι του. Δυστυχώς δεν ήταν και πολύ καλός οδηγός.

Σε μια στροφή, τρέχοντας κιόλας με υπερβολική ταχύτητα, κάτι κάνει λάθος και πάει και πέφτει σε ένα διερχόμενο στο αντίθετο ρεύμα. Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη, τα αυτοκίνητα έγιναν σμπαράλια. Ευτυχώς οι άνθρωποι δεν έπαθαν κάτι σοβαρό.

Ο άλλος οδηγός, αφού καταφέρνει να ανοίξει την πόρτα, βγαίνει εκνευρισμένος από το αμάξι του:

-Καλά, στραβός είσαι ρε μ***... Ωωω, με συγχωρείτε, πάτερ!

-Μην παραφέρεσαι, τέκνον μου, ανθρώπινα τα λάθη...

-Ναι, δε λέω, αλλά το αμαξάκι μου χθες το παρέλαβα καινούριο από την αντιπροσωπεία κι εσείς μου το κάνατε βίδες!

-Τέκνον μου, αντί να ευχαριστήσεις το Θεό και την Παναγία που δεν πάθαμε τίποτα, κάθεσαι και γκρινιάζεις;

Ο άλλος καταλαβαίνει και αισθάνεται άσχημα.

-Έχετε δίκιο γέροντα, δόξα τω Θεώ, είμαστε κι οι δυο σώοι. Άγιο είχαμε, θαύμα έγινε!

-Πολύ σωστά! Να, κοίτα εδώ, παιδί μου. Βλέπεις αυτό το κρασί; Πήγαινε για τη Θεία Κοινωνία αύριο στη λειτουργία, αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα, καλύτερα να το πιούμε να δοξάσουμε τον Κύριο!

Και του δίνει το μπουκάλι. Ο άλλος κατεβάζει μπόλικο και νιώθει καλύτερα. Το γλυκό κρασάκι ήταν όντως πολύ καλό.

-Αχ, όντως χρειαζόταν, μετά από τέτοιο σοκ! Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου που γλυτώσαμε! Εσείς, πάτερ, θέλετε λίγο;

-Όχι ευχαριστώ, τέκνο μου, εγώ απλά θα περιμένω...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
...την αστυνομία να έρθει...

Η γυναίκα, το αυτοκίνητο και το 710

Μια κυρία σταματάει σε ένα πρατήριο βενζίνης.

-Καλημέρα σας! Τι μπορώ να κάνω για σας;

-Χρειάζομαι ένα ...710!

-Ενα τι;;;

-Ένα εφτακόσια δέκα, καλέ! Δεν το ξέρετε;

-Όχι κυρία μου, με συγχωρείτε, δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό!

-Φωνάξτε σας παρακαλώ κάποιον άλλο υπάλληλο, πιο έμπειρο!


Ο τύπος φωνάζει το μηχανικό αυτοκινήτων.

-Παναγή, η κυρία θέλει, λέει ένα ...710 για το αμάξι της!

-Τι ακριβώς είναι αυτό, κυρία μου;

-Μα καλά, δεν το ξέρετε; Τι μηχανικός είστε;

-Είκοσι χρόνια στις ...λαμαρίνες, ειλικρινά πρώτη φορά το ακούω αυτό το 710 που μου λέτε! Πρόκειται για κάποιον κωδικό;

-Τι να σας πω, δεν ξέρω, είναι συνήθως κάπου στο κέντρο της μηχανής, αλλά νομίζω πως κάπου μου έπεσε!

-Τι εννοείτε, "σας έπεσε"; Μα, για τι ακριβώς μιλάμε;


Τελικά, αφού άνοιξαν το καπό, η τύπισσα τους έδειξε που θα έπρεπε να ήταν το "710". Μόλις κατάλαβαν, οι υπάλληλοι έκαναν "αααααα" και κρατήθηκαν να μη γελάσουν.

Επρόκειτο για το...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Ζωή με μηχανική υποστήριξη

Το αντρόγυνο βλέπει στην τηλεόραση μια εκπομπή για έναν ασθενή που είναι τελείως φυτό και ζει με μηχανική υποστήριξη. Το θέμα είναι πραγματικά συγκλονιστικό, κι οι δύο έχουν προβληματιστεί πολύ.

Αυτός: -Αγάπη μου, μετά από όλα αυτά που είδαμε απόψε, θέλω να σε θερμοπαρακαλέσω, αν φτάσω ποτέ σε μια τέτοια κατάσταση να εξαρτώμαι από ένα μηχάνημα, να κείτομαι όλη μέρα ανίκανος ακόμα και να σκεφτώ και η μόνη τροφή μου να είναι από μια φιάλη, να με απαλλάξεις από αυτό το μαρτύριο. Ποτέ δα ήθελα να ζω έτσι! Απλά απόσύνδεσέ με, θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων!

Αυτή: -Έχεις δίκιο, καρδιά μου. Ποιος θα ήθελε;

Και η γυναίκα πέφτει σε βαθιά σκέψη.


Την επόμενη μέρα το πρωί:

Αυτός (εκνευρισμένα): -ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ; Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...τι έκανες στον υπολογιστή και στην τηλεόραση και δεν ανάβουν; Και γιατί πέταξες όλες τις μπύρες μου στα σκουπίδια;

Κλινική αδυνατίσματος

Ένας τύπος που είχε χρόνιο πρόβλημα πάχους, αποφασίζει να ακολουθήσει θεραπεία μερικών εβδομάδων σε μια κλινική αδυνατίσματος.

-Κοιτάξτε, του λεει ο υπεύθυνος, το βάρος είναι κυρίως θέμα συνήθειας. Θα πρέπει να τρώτε λιγότερο και πιο υγιεινά και να ασκείστε περισσότερο. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τόσο ευχάριστο, τουλάχιστον στην αρχή. Εμείς απλά σας προσφέρουμε επαγγελματική υποστήριξη και ένα κάπως πιο ευχάριστο περιβάλλον!

Την πρώτη ημέρα λοιπόν, ο καημένος ο φίλος μας έφαγε το πρωί ένα αυγό, το μεσημέρι 100 γραμμάρια μπρόκολο και 2 ντομάτες. Το απόγευμα βέβαια είχε γλυκό! Του σέρβιραν ...ένα μικροσκοπικό παστάκι που ήταν δυο μπουκιές όλο κι όλο. Η εξυπηρέτηση όμως ήταν πραγματικά πολύ καλή και το περιβάλλον ευχάριστο.

Το βράδυ, αφού έφαγε μισό μπωλάκι γιαούρτι με μια υποψία μελιού, πάει να πέσει για ύπνο. Στο δρόμο, ρωτάει τη νοσοκόμα:

-Μήπως μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου φέρετε στο κρεβάτι μου ένα γραμματόσημο;

-Βεβαίως, αλλά τι ακριβώς θέλετε να κάνετε;
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

-Ε, να, κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, συνηθίζω να διαβάζω λίγο!

Για να μικρύνει η κοιλιά του μπαμπά

Ο Πετράκης είναι το βράδυ στο κρεβάτι του, αλλά δεν κοιμάται (πιθανόν γιατί διαβάζει Μίκυ Μάου[ς]...).

Σε κάποια φάση, ακούει από το δωμάτιο των γονιών του κάτι περίεργους θορύβους.

Με την παιδική του περιέργεια, δεν κρατιέται και σηκώνεται να πάει να δει.

Μισανοίγει προσεκτικά την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονιών του και τι να δει: Κι οι δυο τους τσίτσιδοι και η μάνα του πάνω στον πατέρα του να χοροπηδάει!


Την επόμενη μέρα, ρωτάει τη μάνα του:

-Μαμά, τι έκανες χθες βράδυ πάνω στο μπαμπά;

Η μάνα κοκκινίζει ελαφρά

-Εχμ, τι εννοείς μικρέ μου; Πού μας είδες;

-Να, χθες το βράδυ κάνατε φασαρία και σας είδα στην κρεβατοκάμαρα. Τι περίεργη γυμναστική ήταν αυτή;


-Γυμναστική; Α, ναι, γυμναστική! Σωστά! Που λες, η κοιλιά του πατέρα σου έχει μεγαλώσει πολύ τελευταία, οπότε κάνω μια άσκηση, χοροπηδάω επάνω της για να μικρύνει!

-"Ουάου, καταπληκτικό", απαντάει ικανοποιημένος ο μικρός.


Μετά από λίγο καιρό, ο Πετράκης πάει στη μάνα του και της λέει:

-Μαμά, μαμά, άδικα κάνεις τον κόπο με την κοιλιά του μπαμπα. Δεν πρόκειται να μικρύνει. Όσο πάει θα μεγαλώνει!

-Τι εννοείς, Πετράκη; Δε σε καταλαβαίνω!

-Ε, να, εσύ μπορεί να προσπαθείς το βράδυ να τη μικρύνεις, αλλά...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...έρχεται τα πρωινά η κουμπάρα και του τη φουσκώνει σα να 'τανε μπαλόνι!

Δείτε κι εδώ και κυρίως εδώ για παρόμοια παιδικά κατορθώματα (-;