-Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε με καλό κορίτσι, φύλαγε το μπαμπά μου, τη μαμά μου, τον αδερφό μου και δώσε και χαιρετίσματα στον παππού.
Παραξενεύεται ο πατέρας, αλλά δε δίνει σημασία.Το επόμενο πρωί, τον παίρνουν τηλέφωνο στο γραφείο ότι πέθανε ο πεθερός του. Κάποια στιγμή στην κηδεία θυμάται τα λόγια της προσευχής της μικρής και παθαίνει ένα μικρό σοκ. Δεν κάνει τίποτα όμως.
Περνούν κάποιοι μήνες, στη διάρκεια των οποίων ο πατέρας κάθε βράδυ πήγαινε έξω από το παιδικό δωμάτιο και κρυφάκουγε την προσευχή της κόρης του, χωρίς όμως να ακούει κάτι περίεργο.
Ένα βράδυ, λοιπόν, ακούει τη μικρή να ζητάει από το Θεό να δώσει χαιρετίσματα στο θείο Αλέκο.
Πάει στο κρεβάτι και πιάνει κουβέντα με τη γυναίκα του.
-Βρε Μαριώ, τι κάνει ο θείος σου ο Αλέκος;
-Ε, τι να κάνει, έχει εκείνα τα προβλήματα με την καρδιά του. Τον ταλαιπωρεί λίγο αλλά φαίνεται πως αντέχει.
-Κι όμως. Δεν τον βλέπω καλά! Χτύπα ξύλο, αλλά νομίζω ότι πολύ σύντομα θα έχουμε κακά νέα.
-Τι λες βρε Θανάση; Αφού είναι καλύτερα τώρα.
-Ε, καλά, θα δεις...
Και πραγματικά, το επόμενο μεσημέρι, μαθαίνουν ότι πέθανε ο θείος Αλέκος.
Περνούν μερικοί ακόμα μήνες. Ένα βράδυ ακούει ο πατέρας τη μικρούλα να λεει την εξής προσευχή:
-Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε με καλό κορίτσι, φύλαγε τη μαμά μου, την αδερφή μου και δώσε και χαιρετίσματα στο μπαμπά!
Φρικάρει ο πατέρας. Προβλήματα υγείας δεν είχε, εχθρούς δεν είχε, προσεχτικός ήταν γενικώς. Πώς ήταν δυνατόν να πάθει κάτι; Ήταν και αρκετά νέος.
Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε. Το πρωί με τα χίλια ζόρια σέρνεται μέχρι τη δουλειά του, αλλά που μυαλό για εργασία. Κάθε πέντε λεπτά κοιτιόταν στον καθρέφτη να δει αν ήταν χλωμός και έπιανε το σφυγμό του να δει αν ζούσε. Εκτός από το ψυχολογικό του χάλι όμως, σωματικά ήταν καλά.
Αφού πέρασε αυτή η μαύρη μέρα και διαπίστωσε το απόγευμα ότι ήταν ακόμα ζωντανός, παίρνει το δρόμο της επιστροφής.
Με φοβερή προσοχή, πάει μέχρι το πάρκινγκ τριπλοκοιτάζοντας το δρόμο φοβούμενος μην τον πατήσει κανένας. Στο αυτοκίνητο, ανοίγει το καπό κοιτάζοντας μήπως είναι παγιδευμένο(!). Μπαίνει μέσα, οδηγεί σιγά-σιγά στη δεξιά λωρίδα κοιτάζοντας συνεχώς τον καθρέφτη. Παρκάρει έξω από το σπίτι του, ανεβαίνει τη σκάλα τσεκάροντας ένα-ένα τα σκαλιά μήπως γλυστράνε.
Τελικά, μπαίνοντας σπίτι του, τον βλέπει η γυναίκα του και τρομάζει.
-Θανάση μου, φαίνεσαι εντελώς χάλια!
-Άστα ρε Μαριώ, δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Και τα νεύρα μου είναι εντελώς κουρέλια.
-Μα κι εμείς εδώ στη γειτονιά είχαμε φασαρία σήμερα...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...συνέβη ένα θανατηφόρο ατύχημα στον Κυριάκο τον υδραυλικό! Άστα, που να στα λέω...
