-Τι έχετε κύριε; Τι πάθατε;-Ε, να παιδί μου, (κλαψ), είμαι παντρεμένος που λες με μια ζουμερή τριαντάρα. Κάθε πρωί με ξυπνάει με φιλάκια, κάνουμε έρωτα κι ύστερα μου ετοιμάζει ένα πρώτης τάξεως πρωινό.
-Μπράβο! Τέλεια! Αλλά γιατί κλαις όμως;
-Ύστερα καθαρίζει όλο το σπίτι μόνη της και πιάνει και μαγειρεύει για το μεσημέρι τα πιο νόστιμα και γκουρμέ φαγητά. Τρώμε σα βασιλιάδες, μετά μου φέρνει τον καφέ μου κι αφού τα μαζέψει όλα πάμε στο κρεβάτι και κάνουμε τρελό έρωτα μέχρι το απόγευμα.
-Τι να πω, παππού... Είσαι πάρα πολύ τυχερός. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι στενοχωρημένος.
-Το βράδυ με παίρνει και πάμε έξω, πότε σε κοσμικές δεξιώσεις, πότε στην όπερα ή σε κανένα καλό εστιατόριο για φαγητό. Πάντα πληρώνει το λογαριασμό. Κι ύστερα φυσικά γυρίζουμε σπίτι και κάνουμε αχαλίνωτο έρωτα όλη τη νύχτα!
-Έχεις λοιπόν μια γυναίκα πραγματικό διαμάντι! Τα συγχαρητήριά μου! Αλλά δε μου εξήγησες γιατί κλαις.
-Ε, να παιδί μου. Βγήκα να περπατήσω λίγο και τώρα...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
....δε θυμάμαι που είναι το σπίτι μου!
