Ένας τουρίστας στην Ισπανία πάει σ' ένα καλό εστιατόριο.
-Καλή σας μέρα! Μπορώ να δοκιμάσω τη σπεσιαλιτέ σας, παρακαλώ;
-Βεβαίως σενιόρ! Ξέρετε, η σπεσιαλιτέ μας είναι τα αμελέτητα ταύρου!
Ο πελάτης κάνει ένα μορφασμό.
-Κοιτάξτε κύριε. Είναι φυσικό να αισθάνεστε λίγο διστακτικά, συμβαίνει σε όλους τους πελάτες. Σας διαβεβαιώ όμως, ότι είναι πεντανόστιμα. Σας προτείνω να δοκιμάσετε, θα σας αρέσουν πάρα πολύ, είμαι σίγουρος!
-Άντε, αφού το λέτε, ας δοκιμάσουμε!
Και πραγματικά, μετά από λίγη ώρα του φέρνει ένα καταπληκτικό πιάτο με τα αμελέτητα στο τηγάνι μαζί με μια υπέροχη γκουρμέ σάλτσα. Ο φίλος μας δυσκολεύτηκε λίγο να φάει την πρώτη μπουκιά, αλλά του άρεσαν τόσο πολύ που τελικά έγλειψε και το πιάτο.
-Είχατε δίκιο, είναι πραγματικά πεντανόστιμα, σχεδόν δεν το πιστεύω!
-Και ξέρετε, είναι φρεσκότατα, είναι από τις ταυρομαχίες που έγιναν το πρωί στη διπλανή αρένα!
-Α, τι μου λες; Καταπληκτικό!
Την επόμενη και για πολλές ημέρες, ο πελάτης πάει πάλι στο ίδιο εστιατόριο και παίρνει πάντα αμελέτητα ταύρου. Κι ο σερβιτόρος που τον έχει μάθει πια, τον περιποιείται.
Μια μέρα όμως, του φέρνει ένα κάπως διαφορετκό πιάτο. Το περιεχόμενο ήταν διαφορετικό, η γεύση ήταν εξίσου ωραία αλλά κάπως διαφορετική, κάτι δεν πήγαινε καλά. Φωνάζει λοιπόν το σερβιτόρο και τον ρωτάει:
-Τα σημερινά αμελέτητα ήταν κάπως διαφορετικά. Δεν καταλαβαίνω πως ακριβώς, αλλά σίγουρα δεν ήταν τα ίδια με τις προηγούμενες ημέρες.
-Κοιτάξτε, ο μάγειράς μας μαγειρεύει πάντα πολύ ωραία τα αμελέτητα. Δυστυχώς όμως συμβαίνει μερικες φορές...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...να μην κερδίζει ο ταυρομάχος!
