Στην ουρά για το ΙΚΑ, περιμένουν δίπλα-δίπλα ένας καλοστεκούμενος ηλικιωμένος κύριος κι ένας νεαρός.
-"Συγνώμη, πόσων χρονών είστε αν επιτρέπεται;", ρωτάει ο νεαρός.
-Τα έχω κλείσει τα ογδονταπέντα, παιδί μου.
-Ξέρετε, σκεφτόμουν -φτου να μη σας ματιάσω- ότι είστε μια χαρά για την ηλικία σας. Μπράβο! Μακάρι κι εγώ να φτάσω στα χρόνια σας και να είμαι έτσι γερός!
-Ευχαριστώ παιδί μου! Είναι και η γυναίκα μου, φυσικά, που με φροντίζει και με αγαπάει και με κρατάει σε καλή κατάσταση!
-Και πόσων χρονών είναι η γυναίκα σας, εν επιτρέπεται;
-Δηλαδή εννοείτε ότι είστε και στο κρεβάτι ενεργός;
-Μα φυσικά παιδί μου! Τακτικότατα. Και η γυναίκα μου είναι πανευτυχής!
-Α, τι να πω! Εσείς είστε φαινόμενο!
-Μάλιστα, εδώ και μερικούς μήνες, η γυναικούλα μου με έκανε πραγματικά ευτυχισμένο, γιατί είναι έγκυος, θα με κάνει πατέρα!
Ο άλλος τον κοιτάει σκεφτικός.
-Τι σκέφτεσαι, παιδί μου;
-Να σας πω μια ιστορία; Είναι ένας κυνηγός στο δάσος. Βλέπει ένα πανέμορφο ελάφι. Βγάζει το τουφέκι του και πυροβολεί. Διαπιστώνει όμως ότι η γεμιστήρα του δεν έχει σφαίρες. Παρ' όλα αυτά, το ελάφι ξαπλώνεται κάτω νεκρό, γεμάτο αίματα.
-Ε, δε μπορεί! Κάποιος άλλος θα πυροβόλησε!
-Έλα ντε!...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
....Αυτό σκεφτόμουν κι εγώ!
