Πρωί-πρωί έξω από ένα κατάστημα έχει μαζευτεί πολύς κόμος, να σπρώχνονται, να τσακώνονται και να προσπαθεί ο ένας να φάει τη σειρά του άλλου.-Κάνε πίσω, ρε! Εγώ ήρθα πρώτος!
-Τι λε ρε; Εγώ έχω έρθει απ' τις 6! Εσύ πας να μου φας τη θέση.
-Ρε κάνε πίσω που πας και μου χώνεσαι...
Και ούτω καθεξής. Κάποια μεγάλη προσφορά είχε βγάλει στο κατάστημα; Ίσως και να ήταν η πρώτη μέρα κυκλοφορίας κάποιου καινούριου μηλοπολυτηλεφωνομοντέλου. Η ακριβής εξήγηση είναι εκτός του αντικειμένου του παρόντος ανεκδότου.
Σε κάποια φάση, έρχεται ένας τύπος που προσπαθεί να περάσει μπροστά, αλλά ο κόσμος δεν τον αφήνει.
-Μα που πάτε κύριε; Δε βλέπετε ότι εμείς περιμένουμε τόση ώρα; Πηγαίνετε τελευταίος στην ουρά!
-Ποια ουρά ρε παιδιά; Ουρά τον λέτε εσείς αυτό το χαμό; Αφήστε με να περάσω, σας παρακαλώ!
Επιμένει ο τύπος, αλλά οι άλλοι τον πιάνουν με τα χέρια και τον σπρώχνουν πίσω.
-Ρε παιδιά! Αφήστε με να περάσω. Να σας εξηγήσω!
-Ρε, κάνε πίσω; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;
-Μη σπρώχνετε βρε παιδιά! Αφήστε με να σας πω...
-Ρε άντε φύγε από κει, που κάνεις και τον έξυπνο...
Τον πιάνουν και τον πετάνε προς τα πίσω. Σκάει στο πάτωμα με δύναμη. Μόνο που δεν τις έφαγε! Κάθεται εκεί, ξεσκονίζεται και μονολογεί:
-Εντάξει ρε παιδιά. Φαντάζόμαι ότι δίκιο έχετε κι εσείς, τόση ώρα περιμένετε. Αλλά κι εγώ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...πώς θ' ανοίξω το μαγαζί μου;
