Πάει στον πρώτο, λοιπόν, και του λέει:
-Θα σου κάνω μια πολύ απλή ερώτηση για να δω πως τα πας. Αν μου απαντήσεις σωστά, αυτό θα σημαίνει ότι μάλλον είσαι πια τελείως καλά και θα είσαι ελεύθερος να φύγεις. Σύμφωνοι;
-Ναι γιατρέ μου! Πάμε την ερώτηση!-Πόσο κάνει ένα κι ένα;
-Απλό! Μια κότα!
"Ααα, αυτός είναι θεόμουρλος", σκέφτεται ο γιατρός και διατάζει να του φορέσουν πάλι το ζουρλομανδύα.
Πάει στο δεύτερο και του λέει τα ίδια:
-Θα σου κάνω κι εσένα την ίδια απλή ερώτηση. Ο συνάδελφός σου με απογοήτευσε πριν από λίγο. Πρόσεξε εσύ να απαντήσεις λογικά για να μην έχεις την ίδια κατάληξη! Λοιπόν, πόσο κάνει ένα κι ένα;
-"Εύκολο! Ήρθε η άνοιξη", του απαντάει ο άλλος.
"Ααα, καλά, κι αυτός για δέσιμο είναι", σκέφτεται πάλι ο γιατρός. -"Πάρτε τον", φωνάζει στους νοσοκόμους.
Πάει λοιπόν και στον τελευταίο, σκουπίζει τον ιδρώτα του με το μαντηλάκι του και του απευθύνει:
-Η σειρά σου παιδί μου. Για σένα πάντα έτρεφα μια συμπάθεια και ιδιαίτερες ελπίδες ότι θα τα καταφέρεις να θεραπευτείς. Αλλά και η πορεία σου μέχρι τώρα ήταν ικανοποιητική. Θα σου κάνω κι εσένα την ίδια ερώτηση. Μη μου πεις πάλι τίποτα τρέλες, σε παρακαλώ. Πες μου κάτι λογικό να σου υπογράψω το εξιτήριό σου, να πας στην ευχή του Θεού!
-"Ένα κι ένα κάνει δύο, γιατρέ μου!", του απαντάει χαρούμενα ο άλλος.
-"Μπράβο παιδί μου!", αναφωνεί ο γιατρός και τον σφίγγει στην αγκαλιά του. "Το ήξερα ότι δε θα με απογοητεύσεις".
Του υπογράφει το ...απολυτήριό του με άριστα (-; του σφίγγει το χέρι και τον πηγαίνει μέχρι την πόρτα.
-Όταν σκέφτομαι τι αηδίες μου αράδιασαν οι άλλοι δύο, παιδί μου, στενοχωριέμαι πολύ. Τι να κάνουμε όμως, θα προσπαθήσουμε πάλι να τους θεραπεύσουμε.
-Είδατε γιατρέ μου; Κι ήταν κατά βάθος τόσο απλή και στοιχειώδης ερώτηση...
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...Δεν είχα παρά να διαιρέσω την κότα με την άνοιξη!
