-Εγώ είμαι η καλύτερη μαζώχτρα! Εσύ πόσα παίρνεις μεροκάματο;
-Πεντακόσες δραχμές.
-Έλα όμως που εγώ παίρνω οχτακόσιες!
-Μπράβο! Πώς έτσι;
-Ε, να, βλέπεις, εγώ ανεβαίνω με τη σκάλα πάνω στην ελιά και μαζεύω κι απ' τα ψηλά κλαδιά.
-Μπράβο!
-Και τ' αφεντικό μου είναι πάντα από κάτω, να με καμαρώνει, ε;
-Εεε, χμμ, βρε χαζή, το αφεντικό μάλλον κάθεται από κάτω για να βλέπει το βρακί σου. Γι' αυτό σε πληρώνει ο γέρο σαδιστής!
-Πριτς! Για ανόητη με περνάς; Αποκλείεται να δει το βρακί μου...
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...αφού δε φοράω!(Το ανέκδοτο αφιερώνεται σ' αυτούς που μου το είπαν: Στους γλυκύτατους κυρ Δημήτρη και κυρ Ηρακλή που έχουν 45 και 50 χρόνια αντίστοιχα που ζουν στη Γερμανία.)
