11/10/11

Μετάνοια

Πάει μια φορά μια πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα σ' έναν παπά:

-Δέσποτα, έχω αμαρτήσει πολύ, έχω κάνει ακατανόμαστα πράγματα. Όμως τώρα μετανόησα ειλικρινά, θέλω να αλλάξω τη ζωή μου και να ζητήσω συγχώρεση από το Θεό.

-Μπράβο τέκνο μου! Έχεις την ευλογία μου. Έλα την Κυριακή να εξομολογηθείς και να μεταλάβεις.

-Ξέρετε παπά μου, δεν με έχουν βαφτίσει, οι γονείς μου βλέπετε ήταν κι αυτοί αμαρτωλοί.

-Άκου τι θα κάνουμε. Επί ένα μήνα θα προσεύχεσαι και θα προετοιμάζεσαι ψυχολογικά να δεχτείς το Χριστό. Έπειτα θα έρθεις στην εκκλησία, να σε βαφτίσουμε και να λάβεις την πρώτη σου μετάληψη. Σύμφωνοι;

Του φιλάει το χέρι και φεύγει.

Και πραγματικά, μετά από ένα μήνα ειλικρινούς μετάνοιας και νηστείας, έρχεται η ώρα να γίνει και η βάφτιση. Ο παπάς έχει καλέσει πολύ κόσμο να παραβρεθούν για να γιορτάσουν την επιστροφή της άσωτης κόρης στους κόλπους της εκκλησίας.

Η κοπέλα έρχεται φορώντας ένα λεπτό λευκό φόρεμα. Καθώς λοιπόν ο παπάς της ρίχνει στο κεφάλι νερό από την κολυμπήθρα, το οποίο μοιραία βρέχει και λίγο το φόρεμα, εκείνη αναφωνεί:

-Σε ευχαριστώ, Χριστέ μου που με δέχτηκες απόψε στην αγκαλιά σου! Μέχρι χτες ήμουν στα χέρια του σατανά!

Ακούγεται εκείνη τη στιγμή ταυτόχρονα από  τρεις-τέσσερεις παρευρισκόμενους:
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
-Αύριο βράδυ είσαι ελεύθερη;