-Αγάπη μου, να σου εξηγήσω, δεν είναι αυτό που νομίζεις... Γύριζα σπίτι και βρήκα αυτή την κοπέλα στο δρόμο να πεινάει και να κρυώνει. Την έφερα στο σπίτι και της έδωσα ένα πιάτο φαγητό που το έφαγε με μεγάλη όρεξη.
»Ύστερα της έδωσα και δεύτερο και το έφαγε κι αυτό, τόσο πεινασμένη ήταν. Μετά για να μ᾽ ευχαριστήσει, έπιασε και καθάρισε την κουζίνα και όλο το σπίτι τόσο καλά που έλαμψαν. Το έρμο το σπιτάκι μας, το είχες πολύ παραμελήσει...
»Τότε κι εγώ τη λυπήθηκα που ήταν ξυπόλητη και με παλιά ρούχα και της έδωσα εκείνες τις γόβες που δεν είχες φορέσει ποτέ γιατί έλεγες ότι δε σου πήγαιναν κι εκείνο το μπλε φουστάνι που σου είχα κάνει δώρο στα γενέθλιά σου αλλά δεν το γούσταρες. Αυτή κάθισε και μαγείρεψε ένα υπέροχο σουφλέ που πάντα σου ζήταγα και ποτέ δεν έφτιαχνες κι ύστερα έπλυνε και σιδέρωσε όλα μου τα πουκάμισα με τα οποία εσύ ποτέ δεν είχες ασχοληθεί.
»Την ευχαρίστησα πολύ και της έδωσα μερικά ακόμα μικροπράγματα. Πριν φύγει λοιπόν, με ρώτησε αν υπάρχει τίποτ᾽ άλλο...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...που να μη χρησιμοποιεί πια η γυναίκα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου