Αρχίζει λοιπόν να "ψήνεται" η κατάσταση, εκεί στην πόρτα. Πιάνει την κοπέλα, την ακουμπάει στον τοίχο και της δίνει ένα ζεστό αισθησιακό φιλί. Ύστερα συνεχίζει στο λαιμό και ...ούτω καθεξής.
Η κατάσταση έχει "ζεσταθεί" για τα καλά. Οι δυο νεαροί χαιδεύονται και σχεδόν κοπανιούνται στον τοίχο.
-Αχ, Γιάννη μου! Σε θέλω! Πάρε με! Ναι, πάρε με! Πάρε με τώρα! Πάρε με ΤΩΡΑ...
Εκείνη τη στιγμή, ο νεαρός παρατηρεί έκπληκτος ότι χωρίς να το καταλάβουν τα παιδιά μέσα στη φούρια τους, η πόρτα του κτηρίου έχει ανοίξει και έχουν κατέβει και τους κοιτάνε αγριεμένοι και αγουροξυπνημένοι ο πατέρας και η μητέρα της κοπέλας (μένουν στον τρίτο), το ζευγάρι των ηλικιωμένων από το ισόγειο, ο κυρ Μήτσος από τον δεύτερο, η γεροντοκόρη του τρίτου και διάφοροι άλλοι.
-...
-"Αγόρι μου, μην πεις τίποτα, δε χρειάζεται", τον κόβει ο πατέρας. "Τόση ώρα σου φωνάζει η κόρη μου να την πάρεις. Θες πάρτην, θες μην την παίρνεις, δικαίωμά σας είναι, εγώ δεν ανακατεύομαι. Για τ' όνομα του Θεού όμως, μπορείτε να...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...πάρετε τα χέρια σας από το θυροτηλέφωνο;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου