Ο τουρίστας και το ροχαλητό στο δωμάτιο

Είναι ένας Έλληνας τουρίστας στο Άμστερνταμ τα Χριστουγεννα και δεν έχει ξενοδοχείο να μείνει. Και λόγω των γιορτών, είναι όλα γεμάτα.

Αφού έψαξε σε όλα τα πιθανά καταλύματα της πόλης χωρίς αποτέλεσμα, τελικά καταλήγει σε ένα ψιλοελεεινό hostel. O hostelδόχος [πώς λέμε "ξενοδόχος"] του λέει:

-Ξέρετε κύριε, έχουμε ένα κρεβάτι ελεύθερο σε κοιτώνα για τέσσερεις, αλλά είναι τρεις τρελοαμερικάνοι εδώ και μια εβδομάδα και δυστυχώς ρο[υ]χαλίζουν σαν πριονοκορδέλες! Ακούγονται σε όλο τον όροφο! Εγώ να σας το δώσω το κρεβάτι, αλλά αμφιβάλλω αν θα μπορέσετε να κοιμηθείτε.

-Ωτοασπίδες δεν παίζουν ρε μάγκα;

-Μπα, δεν κάνουν τίποτα! Το δοκίμασαν κι άλλοι, δυστυχώς. Αφού σας λέω, ακούγονται σε όλο τον όροφο οι τύποι! Πάνε και πίνουν ένα σκασμό μπύρες κάθε βράδυ -και ποιος ξέρει και τι άλλο- κι ύστερα χρ χρ χρ, συναυλία όλη τη νύχτα!

-Χαλάρωσε δικέ μου, εμένα με λένε Μητσάρα! Φέρε το κλειδί και σου βάζω και στοίχημα μια φραπεδιά ότι θα ρίξω ύπνους ξεγυρισμένους απόψε! [Λες κι ο ξανθόψειρας ήξερε τι θα πει "frapedia".]

Και φεύγει σιγοσφυρίζοντας χαρόύμενος. [Υποθέτουμε ότι πήγαινε στη μικρή Ολλανδέζα...]


Την επόμενη μέρα, ο φίλος μας κατεβαίνει φρέσκος φρέσκος.

-Τι έγινε αγαπητέ; Μια χαρά σας βλέπω! Τελικά όντως κοιμηθήκατε, μπράβο σας! Ανέβηκα κι εγώ χθες και έστησα αυτί και δεν άκουσα καθόλου ροχαλητά! Μα τον ...ιπτάμενο Ολλανδό, πώς το κάνατε;

-Δε μου λες, αν σου πω, θα μ' αφήσεις να μείνω τσάμπα εδώ όσο θέλω;

Ο άλλος το σκέφτεται και καταλήγει πως μπορεί να τον συμφέρει, αφού θα πει το μυστικό και σε άλλους πελάτες σε παρόμοιες περιπτώσεις.

-Άντε κομμάτια να γίνει, για πείτε μου και χαλάλι σας!

-Λοιπόν, άκου να δεις. Μόλις μπήκα στο δωμάτιο το απόγευμα ήταν οι Αμερικάνοι και χάζευαν. Πιάνω τον ένα, του δίνω ένα υγρό-υγρό φιλάκι στο μάγουλο και του πετάω: "Εσένα κούκλε και την παρέα σου, θα σας δω το βράδυ!"

-Ε, και τι έγινε!

-Τίποτα. Όταν γύρισα το βράδυ, κοιμήθηκα σαν πουλάκι!

-Κι αυτοί;

-Αυτοί δεν κοιμήθηκαν καθόλου όλη τη νύχτα...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
...Είχαν πιάσει τοίχο. Φυλαγόντουσαν...

[Σημ: Αυτό το ανέκδοτο θα μπορούσε να ήταν αρκετά πιο σύντομο και χωρίς Άμστερνταμ, αμερικάνους, έλληνα και δε συμμαζεύεται. Αλλά μερικές φορές, ο γράφων απλά έχει κέφια! ((-;]