-Ρε παιδιά, όταν γυρίζω αργά στο σπίτι το βράδυ μετά από τις μπαρότσαρκες που κάνουμε, η γυναίκα μου με πρήζει στην κρεβατομουρμούρα! Τι ρεμάλι με ανεβάζει, τι αχαίρευτο με κατεβάζει. Ούτε στον εχθρό μου...
Ο δεύτερος παίρνει τη λυπημένη φάτσα του ομοιοπαθούντα και σιγοντάρει:
-Άσε, κι η δική μου τα ίδια... Δεν είναι να βγω έξω, το μετανιώνω μετά. Προσπαθώ να κάνω ησυχία μπαίνοντας στο σπίτι, αλλά αυτή πάντα ξυπνάει και μ᾽ αρχίζει στη γκρίνια!
Ο τρίτος, άνετος όμως:
-Εγώ πάλι, δεν έχω τέτοια προβλήματα. Επιστρέφω το βράδυ μισομεθυσμένος, καταχτυπάω τις πόρτες, κάνω φασαρία στο μπάνιο κι ύστερα μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα κεφάτος σφυρίζοντας!
-"Καλά, κι η γυναίκα σου;" του κάνουν οι άλλοι δυο.
-Για να είμαι ειλικρινής, είναι έτοιμη να αρχίσει τη γκρίνια. Τότε όμως ξαπλώνω, της δίνω ένα τρυφερό φιλί και της λέω ότι έχω όρεξη για πολλές τρελίτσες!
-Κι εκείνη;
-Κι εκείνη...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...παραπονιέται ότι πονάει το κεφάλι της, γυρνάει από το άλλο πλευρό και κάνει πως κοιμάται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου