Η στερημένη κι ο άπραγος σύζυγος

Δυο φίλες μιλάνε στο τηλέφωνο:

-Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα...
-Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα...
...


Έπειτα από περίπου ...τέσσερεις ώρες:

-Αυτά που λες, για να μη στα ...πολυλογώ. Για πες μου όμως, εσύ πως τα πας με τον Αποστόλη;

-Άστα, Φρόσω μου! Από κρεβάτι τίποτα!

-Ναι; Πώς έτσι, μωρέ;

-Ε, να... Μετά τη δουλειά, πάει και πίνει μπύρες με τους φίλους του. Ύστερα γυρίζει σπίτι κι ούτε γεια δε λέει. Συνήθως κοιτάει το ψυγείο να δει τι φαί υπάρχει, ντερλικώνει κι ύστερα παίρνει μερικές μπύρες ακόμα κι αράζει με τις ώρες στην τηλεόραση ο γάιδαρος...

-Ακου να σου πω τι θα κάνεις. Περιμένοντάς τον την επόμενη φορά, φόρα μόνο τα μαύρα σέξι εσώρουχά σου...

-Αχ, νομίζεις πως δεν το δοκίμασα; Αυτός όμως τίποτα! Αφού σου λέω, ο νους του είναι στο φαί, στη μπύρα και στην τηλεόραση!

-Μμμ, για στάσου όμως. Σημασία έχει και η σκηνοθεσία! Αν σβήσεις τα φώτα, ανάψεις μερικά κεράκια να γίνει ατμόσφαιρα και μαζί με τα μαύρα εσώρουχα φορέσεις και μια μαύρη μάσκα στο πρόσωπο;

-Μάσκα;

-Ναι μωρέ! Οι άντρες φτιάχνονται με κάτι τέτοια, αποκτάει ίντριγκα το πράγμα! Κράτα και κάτι έτσι λίγο kinky, κανένα μαστίγιο ας πούμε! Μιλάμε, θα τον τρελάνεις, ηφαίστειο θα γίνει!

-Ε, ξέρω 'γω; Θα δοκιμάσω. Τι έχω να χάσω;


Την επόμενη λοιπόν, ο Αποστόλης γυρίζει ως συνήθως αργά μετά από μπυροκατάνυξη με τα κολλητάρια του. Μπαίνει στο σπίτι, σκοτάδι παντού. Παρά λίγο να φάει τα μούτρα του. Πάει στην κουζίνα, κοιτάει για φαί, τίποτα. Πάει στο ψυγείο, πάλι τίποτα. Ούτε μπύρες δεν είχε.

Παρατηρεί εν τω μεταξύ διάφορα κεράκια αναμμένα εδώ κι εκεί, τα οποία πυκνώνουν προς την κρεβατοκάμαρα. Πάει προς τα κει να δει, ανοίγει την πόρτα και τι να δει; Η γυναίκα του στο κρεβάτι με τα μαύρα εσώρουχά της, μια μάσκα στο πρόσωπο και ένα μαστίγιο στα χέρια!

-Γεια σου, σκλάβε! Σε περίμενα!

-Γεια σου...
.
.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

...Ζορό! Δε μου λες, τίποτα δεν έχει να φάμε; Και τι έκανες τις μπύρες μου, μην τα σπάσω όλα εδώ μέσα;