Ο καθηγητής και οι πρωτοετείς φοιτητές της ιατρικής

Πρώτο έτος ιατρικής. Ο φτασμένος καθηγητής κάθεται στο εργαστήριο με ένα πτώμα δίπλα του και γύρω-γύρω οι φοιτητές.

-Αγαπητά μου παιδιά, τα δυο πιο σημαντικά μαθήματα καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών -ίσως και της ζωής σας- θα τα μάθετε σήμερα.

Ξεσκεπάζει το πτώμα που βρίσκεται δίπλα του.

-Το πρώτο μάθημα είναι να εξοικοιωθείτε με το ανθρώπινο σώμα ώστε να μην αισθάνεστε αποστροφή για τίποτα που έχει να κάνει με αυτό.

Και λέγοντας αυτά, βάζει το δάχτυλό του μέσα στον πισινό του πτώματος, το αφήνει για λίγο κι ύστερα το βάζει στο στόμα του και το ...γλείφει!

-Τώρα θα σας παρακαλέσω να κάνετε ακριβώς ότι έκανα κι εγώ!

Οι φοιτητές προσπαθούν να τον μιμηθούν, άλλος με λιγότερη, άλλος με περισσότερη δυσκολία. Κάποιοι ξερνάνε. Μια κοπέλα λιποθυμάει. Κάποιοι βάζουν τα γέλια. Κάποιοι βάζουν τα κλάματα. Κάποιοι πετάνε την ποδιά τους και φεύγουν από τη σάλα (και τη σχολή μάλλον) φωνάζοντας "Παραιτούμαι!".

Αφού ηρέμησε κάπως το σκηνικό και ήρθαν κάπως στα συγκαλά τους οι φοιτητές που απόμειναν, ο καθηγητής εξακολουθεί:

-Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό μάθημα είναι να μάθετε να δίνετε μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες. Κανένας σας δεν πρόσεξε ότι...
.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

.
.
.

...έβαλα στο πτώμα το μεσαίο μου δάχτυλο ενώ στο στόμα τον δείκτη!